خوانشي يونگي از نمادها، صور و نقشمايه هاي كهن الگويي دركليله ودمنه و مرزبان نامه

رهيافت يونگي به متون، از جمله روش هاي نقد ادبي مدرن است كه برپاية آراء و نظريات كارل گوستاو يونگ، روانشناس و اسطوره پژوه شهير سوئيسي ، شكل گرفته و به نقد كهن الگويي موسوم گرديده است. اگر آثار ادبي را بازتابانندة حقايق روانشناختي و استعاره اي از موقعيّت عام انساني در نظر بگيريم نقد كهن الگويي به دنبال كشف و تشخيص الگوها و خطوط تكرار شونده اي در متن مي گردد كه در ميان ملل مختلف ، عموما واجد معنايي يكسان و مشترك بوده و از ناخودآگاه جمعي نوع بشر سرچشمه مي گيرد. نگارنده در پژوهش حاضر، ضمن تعريف وتشريح موجز مباني نظري و روش شناختي چنين رهيافتي، نمادها، نقشمايه ها و صورت هاي كهن الگويي موجود در اين دو اثر را از منظري يونگي مورد مطالعه قرار داده سپس براي نشان دادن شيوة كار بست اين رويكرد، خوانشي كهن الگويي از حكايت زرگر و سياح از كتاب كليله و دمنه بدست داده است.