ويژگي‌هاي اخلاقي پزشك و صاحبان حِرف پزشكي با تكيه بر باب « برزويه طبيب »

در ميان نيازهاي گوناگون و مهّم انسان، نياز به خدمات پزشكي شامل خدمات پيشگيرانه، مراقبت از سلامت و درمان بيماريها، جايگاه ويژه‌اي دارد؛ زيرا علاوه بر كيفيت زندگي، گاهي ادامة زندگي نيز به طور كامل، به آن وابسته است. از اين رو، از قديم‌ترين ايّام و در فرهنگ‌هاي مختلف، به موضوع اخلاق پزشكي - كه ضامن دست يابي محترمانه و منطقي به شايسته-ترين خدمات پزشكي است- توجه خاصي شده است، به گونه‌اي كه علاوه بر آموزش‌ها و توصيه‌هاي اخلاقي به فراگيران دانش پزشكي، قوانين مشخصّي نيز براي نظارت بر نحوة ارائه خدمات پزشكي تدوين گشته است.در اين ميان، آنچه كه «برزويه طبيب» در ديباچه «كليله و دمنه» آورده، در حد خود، يك دوره اخلاق پزشكي است و البته مربوط به ايران قبل از اسلام . اين مقاله كه به ويژگي هاي پزشك و صاحبان حرف پزشكي، با تكيه بر باب «برزويه طبيب» مي پردازد، ثابت مي كند اگرچه برزويه طبيب، در دوران پيش از اسلام مي زيسته،امّا «لزوم توجه به اخلاق پزشكي» را درك نموده است.نكته اي كه حكيمان مسلمان ايراني، قرنها بعد، البته با شرح و بسط و توضيح و تحليل بيشتر و در واقع ريزبينانه تر به آن مي پردازند و اين مسأله،نشان مي دهد كه بسيار ساده‌انگارانه و غافلانه است اگر در خدمات پزشكي تصوّر شود كه اجراي يك سبك و سياق درماني، بدون توجّه به جنبه‌هاي روحي و معنوي آدمي، مي‌تواند همان گونه كارايي داشته باشد كه توجّه آگاهانه به اين بخش مهم از حيات انسان .