سفال سبك اروميه (شاخصه دوران مفرغ مياني و جديد شمال غرب ايران)

در اواخر هزاره3 پ.م. تا پايان هزاره2 پ.م. گونه‌اي از سفال در مناطقي چون شمال‌غرب ايران، شرق آناتولي، ارمنستان، نخجوان، جنوب گرجستان و غرب آذربايجان رايج گشت كه با نام سفال سبك اروميه شناخته مي‌شود. تاكنون گاهنگاريمتقني در رابطه با اين سنت سفالي ارائه نشده است وتنها موضوعي كه مورد قبول تمامي پژوهشگران اين عصر واقع شده، رايج گرديدن اين سنت سفالي در فاصله زماني بين فرهنگ كوراـارس و عصرآهن آغازين است. گاهنگاري‌هاي پيشنهاد شده از سوي پژوهشگران و جمع‌بندي آن¬ها، براي اين سنت سفالي فاصله زماني بين 2200 پ.م. و 1250 پ.م. پيشنهاد شده است. اين فاصله زماني نيز خود به سه دوره مفرغ مياني1با سفال منقوش تك رنگ(2200ـ 2000 پ.م.)، مفرغ مياني2با سفال¬هاي منقوش چند رنگ و تك رنگ(2000ـ 1550 پ.م.) و مفرغ جديد با سفال¬هايي كه بي هيچ تمايز فني ادامه دوران پيشين است با اين تفاوت كه در اين دوران نقوش انساني و حيواني به صورت واقع گرايانه و طبيعت گرايانه در تزيين سفال¬ها مورد استفاده قرار گرفتند، تقسيم مي‌شود.