مسائل شهري از ديد حاشيه­نشينان شهر سنندج

شهر سنندج در طول ادوار گذشته شاهد رشد چشم گير محلات فقير نشين و حاشيه در پيرامون و حتي داخل بافت اصلي شهر بوده است.نسبت جمعيت و عرصه اين نواحي در اين شهر در مقايسه با بسياري از شهرهاي ديگر بسيار بالاست. مسئله اصلي اين بررسي شناخت مسايل و مشكلات حاشيه‌نشينان شهر سنندج است. در عين‏حال، نگاهي گذرا به ريشه هاي حاشيه-نشيني در شهر سنندج و سير تاريخي و علل آن به‏همراه مشكلات فراروي حاشيه نشينان مورد بررسي قرار گرفته است. مطالعه حاضر به‏روش پيمايشي و تكنيك پرسشنامه محقق‏ساخته به‏انجام رسيد. جامعه آماري تحقيق حاشيه نشينان شهر سنندج به‏تقريب 173 هزار نفر بوده و تعداد 110 نفر از آنان به‏شيوه نمونه‏گيري خوشه‌اي انتخاب و مورد مصاحبه قرار گرفتند. نتايج بدست آمده نشان مي دهد كه مهاجرت ناشي از وجود بيكاري در محيط روستا مهم‌ترين عامل رشد حاشيه نشيني در شهر سنندج بوده است. همچنين، نتايج نشان مي دهد كه بين نگرش حاشيه‌نشينيان به مسائل شهر، محله و عدم مشاركت، آسيب‏زا بودن محلات، فقر، و عدم احساس تعلق رابطه وجود دارد. مقايسه مطالعه حاضر با ساير تحقيقات پيشين حاكي از هم‏خواني نسبتاً بالاي نتايج بوده است.