جُستاري بر شناخت عوامل موثر بر پيدايش حاشيه نشيني مطالعه موردي: محله سلمان آباد شهر اردبيل

حاشيه نشيني گرچه با رشد شهرنشيني در دهه هاي اخير، همچون مشكل حاد مطرح شده است اما پيشينه اي به قدمت خود شهر دارد. شهر به عنوان هسته جمعيتي فشرده و كانون اقتصاد و سياست و فرهنگ، همواره براي جمعيت پيرامون داراي جذابيت و كشش بوده است؛ اما شهر هر چقدر هم بزرگ و وسيع باشد، در هر حال محدوده اي شامل مي شود. رشد سريع شهر نشيني در كشورهاي جهان سوم باعث افزايش فقر شهري شده و اين پديده در حال رشد، مشكلات فراواني را براي اين كشورها به وجود آورده است. به طوري كه يكي از مهمترين مشكلات اجتماعي اين كشورها، حاشيه نشيني و روند رو به گسترش آن مي باشد. محله سلمان آباد نيز به عنوان محله مورد مطالعه در شمال غربي شهر اردبيل قرار گرفته است. محله سلمان آباد با وسعتي در حدود 62/41 هكتار در شمال غرب شهرستان اردبيل واقع شده است. از نظر توزيع كاربري بيشترين كاربري مختص واحدهاي مسكوني مي باشد و كمترين كاربريها را كاربري درماني – تجاري و مذهبي به خود اختصاص داده است. روش تحقيق در اين مقاله از نوع تحليلي- توصيفي با تكيه بر مطالعات كتابخانه اي و اسنادي است كه با انجام پيمايش در سطح محله مورد مطالعه انجام گرفته است. يافته هاي تحقيق نشان داد كه پيامد حاشيه نشيني در سلمان آباد، بروز ناهنجاري هايي در زمينه شهرنشيني است، وجود ساخت و سازهاي غير رسمي و غير مجاز، عدم توانايي شهرداري ها براي ارائه خدمات مناسب در اين مناطق، آلودگي محيط زيست، اثرات نامطلوب فرهنگي ،اقتصادي ، اجتماعي و سياسي اين مناطق بر كل سيستم شهر، افزايش جرم و انحرافات در اين مناطق ، همه و همه از جمله آثار مخرب و مضر حاشيه نشيني است.