نقش فضاهاي عمومي براي زنان در جهت ارتقاء اجتماع پذيري درسكونتگاه هاي غير رسمي (مورد مطالعه: منطقه خضر)

يكي از نتايج رشد و گسترش شهرها، شكل گيري محلات فقير و فرودست در حاشيه و حتي در محدوده شهر است، كه با عنوان سكونتگاه هاي غير رسمي شناخته مي شود. اين در حالي است كه حدود نيمي از جمعيت سكونتگاه هاي غير رسمي را زنان تشكيل مي دهند و توجه به وضعيت زنان در اين مناطق بخصوص نگرش ها و رفتارهاي اجتماعي اين قشر حائز اهميت است. از اساسي ترين ويژگي هاي مشترك اين مناطق، ساختار و كالبد متفاوت اين نواحي با متن اصلي شهر و نبود فضاهايي همچون مكانهاي ورزشي، تفريحي و نبود امكانات فرهنگي و رفاهي مختص زنان است و رسيدن به جواب اين پرسش ها كه چگونه فضاهاي عمومي مي توانند در اجتماع پذيري زنان در سكونتگاه هاي غير رسمي موثر واقع شوند؟و فضاي عمومي بايد واجد چه كيفيت هايي باشد تا بستر حفظ و ارتقاي سرمايه اجتماعي را فراهم سازد و تدام حيات شهري را منجر شود؟ كه با بررسي و تحليل مولفه هاي اجتماع پذيري در فضاي عمومي به اين نتايج رسيديم كه زنان علت حضور خود را در فضاي عمومي وجود شاخص هايي همچون امنيت، راحتي، آسايش و خوانايي مي دانند، كه با بهره گيري از اين موضوع و تغيير و اصلاح هر يك از اين متغيرها در فضاي عمومي، بتوان محيط هايي جذاب براي حضور زنان فراهم نمود و شناسايي نيازهاي زنان در فضاي عمومي گامي مهم در جهت حضور پذيري اين افراد در فضاهاي شهري تلقي مي شود. هدف اصلي پژوهش تاثير فضاهاي عمومي در ارتقا اجتماع پذيري و بررسي و تحليل شاخص هاي مرتبط با اجتماع پذيري زنان در سكونتگاه هاي غير رسمي در محله خضر شهر همدان مي باشد و وجود فضاهاي اجتماع پذيري كه منجر مي شود تا افراد دور هم جمع شده و مراودات اجتماعي داشته باشند. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي تحليلي بوده و اطلاعات از دو طريق كتابخانه اي– اسنادي و ميداني (پرسشنامه و مصاحبه) صورت گرفته است.