تمرين هوازي در هواي آلوده به ذرات كربن سياه چاقي و عوامل التهابي بافت ريه را در موش هاي صحرايي نر تعديل مي كند

مقدمه: قرارگيري در معرض ريز ذرات آلاينده هوا با خطر ابتلا به بيماري هاي ريوي همراه بوده كه مي تواند نتيجه ايجاد التهاب مزمن در ريه باشد. مطالعات نشان داده‌اند كه بين افزايش وزن و افزايش عوامل التهابي ارتباط وجود دارد. به نظر مي‌رسد ريز ذرات آلودگي هوا مي-تواند افزايش توده بدن را در جمعيت در معرض القا كند (1). با وجود تاثيرات منفي آلاينده هاي هوا، از ورزش به عنوان يك عامل ضد التهابي ياد شده است كه در بخشي آن را به كاهش وزن ناشي از ورزش نسبت داده اند (2). بنابراين هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير تمرين هوازي در هواي آلوده به ذرات كربن سياه برروي چاقي و عوامل التهابي بافت ريه در موش هاي صحرايي نر بود. روش: 24 سر موش صحرايي نر از نژاد ويستار با ميانگين توده بدني 97/26±29/279 گرم به طور تصادفي در سه گروه الف- (بدون تمرين و بدون قرار گرفتن در معرض هواي آلوده به ذرات كربن سياه)، ب- (بدون تمرين و با قرار گرفتن در معرض هواي آلوده به ذرات كربن سياه)، ج- (تمرين هوازي همراه با قرار گرفتن در معرض هواي آلوده به ذرات كربن سياه) قرار گرفتند. از دستگاه تزريق ذرات و اتاقك (فالونك ) به منظور قرار گيري حيوانات در معرض ذرات كربن سياه با قطر كمتر از 10 ميكرون استفاده گرديد. پروتكل تمرين هوازي با 50 درصد بيشينه سرعت هر گروه به مدت 4 هفته انجام شد و 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني و قرارگيري در معرض ذرات كربن سياه حيوانات قرباني شدند. با استفاده از تكنيك Real time-Pcr بيان ژن TNF-α و TGF-β در بافت ريه موش ها اندازه گيري شد. همچنين تغيير توده بدن حيوانات قبل و پس از مداخله مورد ارزيابي قرار گرفت. جهت تحليل داده هاي تحقيق از تحليل واريانس دو سويه و آزمون تعقيبي LSD استفاده گرديد. يافته ها: تمرين هوازي، منجر به كاهش معنادار در بيان ژن TNF-α در موش‌هاي در معرض ذرات كربن سياه گرديد (P=0.047). همچنين، تفاوت معناداري بين گروه الف و ج در توده بدن گروه‌هاي در معرض ذرات كربن سياه ديده شد (P=0.023). بحث: ورزش مصرف انرژي و متابوليسم چربي بدن را افزايش و بنابراين خطر ابتلا به چاقي را كاهش و نيز سلامت قلب، بهبود نيمرخ چربي خون را منجر مي‌شود. سه ساز و كار اثرات ضد التهابي ناشي از ورزش شامل: كاهش توده چربي احشايي، افزايش توليد و انتشار سايتوكاين‌هاي ضد التهابي و كاهش بيان گيرنده‌هاي التهابي در مونوسيت ها و ماكروفاژها مي‌باشد (2). به نظر مي‌رسد تاثيرات ضد التهابي تمرينات هوازي در هواي آلوده به ريز ذرات نيز القا مي‌شود و در همراهي با كاهش وزن و بهبود تعادل التهاب خطر ابتلا به بيماري‌هاي ريوي نظير سرطان ريه، آسم و آلرژي و غيره را كاهش مي‌دهد (3).