تاثير يك جلسه و شش هفته تمرين پليومتريك بر سرعت انتقال عصبي در بيماران مبتلا به نروپاتي ديابت

مقدمه: ديابت مليتوس نهايتاً به درگيري سيستم عصبي محيطي در بسياري از بيماران منجر مي‌شود. اين بيماري باعث انواع مختلفي از پلي‌نروپاتي مي‌شود، كه ممكن است ناهنجاري‌هايي همچون سرعت هدايت عصبي مختل شده را افزايش دهد. هدف اين مطالعه بررسي تاثير يك جلسه و 6 هفته تمرين پليومتريك بر سرعت هدايت عصبي در بيماران داراي نروپاتي ديابت بود. روش شناسي: آزمودني‌ها شامل بيماران ديابتي بودند كه پس از تشخيص پزشك متخصص مبني بر وجود نروپاتي در آنها، تعداد 15 نفر به طور تصادفي انتخاب شدند. بيماران تمرينات پليومتريك سبك به مدت 6 هفته را انجام دادند. قبل و پس از اولين جلسه تمرين و نيز پس از 6 هفته تمرين پليومتريك آزمون هدايت عصبي و سرعت عكس العمل در هر دو گروه كنترل و تجربي انجام گرفت. براي تعيين اثرگذاري تمرين از آزمون آماري اندازه‌گيري‌هاي مكرر و آزمون تعقيبي توكي استفاده شد، سطح معني‌داري نيز 0.05p≤ در نظر گرفته شده است. نتايج: نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه يك جلسه و 6 هفته تمرين پليومتريك باعث افزايش معني‌دار سرعت هدايت عصبي در بيماران نوروپاتي ديابت شدند ( به ترتيب، 0.05p≤، 0.001p≤). همچنين، سرعت عكس العمل نيز به دنبال يك جلسه و 6 هفته تمرين پليومتريك افزايش معني‌داري پيدا كرد (به ترتيب، 0.001p≤، 0.05p≤). نتيجه گيري: اين نتايج ممكن است به استفاده تمرينات پليومتريك در بيماران نوروپاتي ديابت كمك كند. با اين حال، انجام مطالعات بيشتري كه در آنها از اشكال مختلف تمرين با دوره زماني متفاوت استفاده شده است، پيشنهاد مي‌شود.