نگرش ورزشكاران حرفه اي نسبت به مشاوره روان شناسي ورزشي

مقدمه: عليرغم توافق متخصصان، مربيان و ورزشكاران بر سر فوايد استفاده از خدمات روان شناسي ورزشي، بررسي پژوهش هاي انجام شده بر روي ديدگاه ها و نگرش ورزشكاران نسبت به مشاوره روان شناسي ورزشي نشان مي دهد كه عواملي بر ميل و اشتياق ورزشكاران براي استفاده از اين خدمات تاثير گذارند و مانع استفاده بهينه از فوايد مشاوره روانشناسي ورزشي مي باشند. بررسي مطالعات گذشته نشان مي دهد ويژگي هاي مانند جنسيت و سن به همراه نوع رشته ورزشي به عنوان عناصر اثرگذار بر روي نگرش ورزشكاران براي استفاده از مشاوره روانشناسي ورزشي مي باشند. پر واضح است ارزيابي و درك نگرش ورزشكاراني كه به صورت منظم در رقابت هاي ورزشي شركت مي كنند، مي تواند به متخصصين روان شناسي ورزشي در شناسايي، هدف گيري و ارتقاء نگرش هاي مثبت در مورد دنبال كردن خدمات مشاوره اي روانشناسي ورزشي كمك شاياني نمايد. بنابراين هدف پژوهش حاضر ارزيابي نگرش ورزشكاران حرفه اي نسبت به مشاوره روان شناسي ورزشي بود. روش شناسي: اين پژوهش از نوع توصيفي - پيمايشي بود. از بين ورزشكاران حرفه اي زن و مرد در رده هاي سني نوجوانان، جوانان و بزرگسالان استان لرستان تعداد 120 ورزشكار با دامنه سني 15 تا 35 سال به صورت تصادفي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسش نامه اصلاح شده - نگرش روان شناسي ورزشي بود كه داراي چهار خرده مقياس بوده و براي اولين بار در داخل كشور ترجمه شد و براي ارزيابي نگرش ورزشكاران نسبت به مشاوره روان شناسي ورزشي، مورد استفاده قرار گرفت. پايايي پرسش نامه توسط روش آلفاي كرونباخ مناسب ارزيابي شد (84/ 0= α). همچنين روايي محتوايي پرسش نامه نيز توسط چند تن از متخصصين رشته علوم ورزشي و روان شناسي مورد تائيد قرار گرفت. نتايج: يافته هاي حاصل از آزمون تي مستقل نشان داد كه بين ميانگين امتيازات ورزشكاران مرد و زن در خرده مقياس هاي چهارگانه تفاوت معناداري وجود نداشت. بين ميانگين امتيازات ورزشكاران رده هاي سني نوجوانان و جوانان با بزرگسالان در خرده مقياس اعتقاد به مشاور روان شناس ورزشي تفاوت معناداري يافت شد. در عين حال بين ميانگين امتيازات در خرده مقياس هاي تحمل برچسب، گستردگي شخصي و اولويت فرهنگي ميان ورزشكاران رده هاي سني نوجوانان و جوانان با بزرگسالان تفاوت معناداري يافت نشد. همچنين بين ميانگين امتيازات ورزشكاران رشته هاي ورزشي پر برخورد و ورزشكاران رشته هاي ورزشي بدون برخورد در خرده مقياس هاي چهارگانه تفاوت معناداري مشاهده نشد. بحث و نتيجه گيري: در نهايت يافته هاي پژوهش نشان داد كه ورزشكاران مورد مطالعه نگرش نسبتا amp;quot; مثبتي به روان شناسي ورزشي داشته و مايل بودند جهت ارتقاء عملكرد خود در رقابت هاي مختلف از كمك روان شناسان ورزشي بهره بگيرند، همچنين تفاوت زيادي بين نگرش ورزشكاران از نظر جنسيت، رده سني و ماهيت ورزش ( از نظر ميزان برخورد) مشاهده نشد. از طرف ديگر تنها 25 درصد نمونه مورد مطالعه داراي سابقه قبلي استفاده از كمك روان شناسان ورزشي بودند كه بيان كننده درصد پايين استفاده از خدمات روان شناسي ورزشي در جامعه مورد مطالعه بود. دليل اين تناقض عواملي چون آگاهي كم ورزشكاران و مربيان از فوايد خدمات روان شناسي ورزشي، تعداد كم متخصصين روان شناسي ورزش در كشور، عدم دسترسي آسان به روان شناسان ورزشي، هزينه بالاي اين خدمات براي ورزشكاران و ديدگاه هاي منفي موجود در بين مربيان، ورزشكاران و مديران ورزشي نسبت به استفاده از خدمات مشاوره اي در زمينه روان شناسي ورزشي بيان شد.