مقايسه تاثير دو پروتكل حركت درماني با و بدون ماساژ بر دامنه حركتي مچ پاي كودكان مبتلا به فلج مغزي اسپاستيك

مقدمه: فلج مغزي نوعي اختلال عملكرد دستگاه عصبي _عضلاني است كه از آسيب به اعصاب حركتي فوقاني مغز سرچشمه مي گيرد .ازميان انواع فلج مغزي نوع اسپاستيك 70-80 درصد موارد را تشكيل مي دهد(1). در تحقيقي كه توسط ماريا هرناندز و همكاران(2007) انجام شد،علائم فلج مغزي در كودكان تحت تاثير ماساژ درماني بررسي گرديد. اين مطالعه اثرات مثبت ماساژ را بر دامنه حركتي و اسپاستي سيتي نشان داد و همچنين باعث بهبود مهارتهاي حركتي درشت و مهارتهاي متقابل اجتماعي شد(2). هدف از درمان كودكان فلج مغزي كمك به كسب مهارت هاي عملكردي و كاهش عوارض آسيب مغزي است كه كاهش اسپاستي سيتي به كسب اين هدف كمك مي كند.لذا با توجه به نتايج مطالعات انجام شده و تاثير مثبت ماساژ و حركت درماني بر اسپاسم و دامنه حركتي افراد سالم وكمبود مطالعات انجام شده دراين زمينه بر روي كودكان مبتلا به فلج مغزي اسپاستيك در پژوهش حاضر محقق بدنبال اين است كه آيا بين دو پروتكل حركت درماني با و بدون ماساژ بر دامنه حركتي مچ پاي كودكان مبتلا به فلج مغزي اسپاستيك تفاوت وجود دارد يا خير؟ روش شناسي: در اين مطالعه 24 كودك مبتلا به فلج مغزي اسپاستيك از ميان كودكان مبتلا به فلج مغزي مراجعه كننده به مركز فيزيوتراپي توكل قوچان amp;quot;جامعه در دسترس amp;quot; و به روش نمونه گيري مبتني بر هدف و دارا بودن شرايط ورود به مطالعه به عنوان نمونه انتخاب و بصورت تصادفي در دو گروه 12نفري تجربي1و2تقسيم شدند.گروه تجربي(1)، به مدت6 هفته(3جلسه در هفته و40 دقيقه )برنامه حركت درماني بدون ماساژ داشتند و گروه تجربي(2) نيز به طور همزمان تحت برنامه حركت درماني و ماساژ(20دقيقه حركت درماني وبعداز آن20دقيقه ماساژ)قرار گرفتند.ماساژ شامل تركيبي از ماساژهاي روسي و تايلندي و پروتكل حركت درماني تحقيق حاضر شامل تكنيك هاي الگوي مهار كننده رفلكس(RIP)،تسهيل عصبي عضلاني گيرنده هاي عمقي(PNF) و تمرينات تقويتي عضلات ثبات دهنده بود..در اين مطالعه دامنه حركتي مچ پا قبل و بعد از مداخله با استفاده از گونيامتر ياگامي ارزيابي گرديد .براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي تي وابسته و تحليل واريانس عاملي مركب در سطح معني داري 0 .05= α استفاده شد. نتايج: در پايان دوره تمرين اثر برنامه هاي تمريني در هر دو گروه آزمايشي در دامنه حركتي مچ پا افزايش معني داري را از پيش آزمون تا پس آزمون نشان داد p 0/05) (. اين در حالي است كه ميزان پيشرفت دامنه حركتي مچ پا در روش حركت درماني همراه با ماساژ نسبت به گروه حركت درماني به طور معني داري بالاتر گزارش شد. بحث و نتيجه گيري: هدف پژوهش حاضر مقايسه تاثير دو پروتكل حركت درماني با و بدون ماساژ بر دامنه حركتي مچ پاي كودكان مبتلا به فلج مغزي اسپاستيك بود.نتايج تحقيق حاكي از اين بود كه هر دو پروتكل حركت درماني و تركيب حركت درماني و ماساژ بر دامنه حركتي مچ پاي كودكان مبتلا به فلج مغزي اسپاستيك تاثير داشته (p 0/05)،اما تاثير پروتكل حركت درماني و ماساژ بر متغيرهاي ذكر شده بيشتر بوده است.