تأثير تمرينات هوازي بر عملكرد قلب و عروق دانش آموزان دختر فعال

مقدمه: سيستم قلبي عروقي از مهمترين ارگانهاي حفظ حيات سلولي است چرا كه خون غني از اكسيژن را به سلولهاي بدن رسانده و دي اكسيد كربن توليدي آنها را به سيستم ريوي انتقال مي دهد. نقش ساختاري قلب و تغييرات فيزيولوژيك بر كارايي قلب اثر گذار هستند و فعاليت ورزشي يكي از مهمترين عوامل ايجاد اين تغييرات است چرا كه قلب به دليل ماهيت عضلاني بودن و خاصيت تمرين پذيري، به طور چشمگيري سازگاري پيدا مي كند(1). از جمله تغييرات مهم مي توان به افزايش برون ده قلبي در اثر افزايش حجمي بطن چپ و افزايش سطوح مويرگي اشاره كه اين تغييرات مي تواند موجب افزايش كيفيت زندگي گردد چرا كه بيماري‌هاي قلبي و عروقي اولين عامل مرگ و مير در جهان را كه از نگراني‌هاي مهم بهداشت جهاني قلمداد مي شود به خود اختصاص داده است (3و2). با اين وجود تحقيقات جامعي با اين موضوع در داخل كشور انجام نگرفته است.فعاليت ورزشي منظم و طولاني مدت با فراهم نمودن زمينه عملكرد بهينه قلب نقش مهمي در ارتقاي عملكرد قلب دارد . روش شناسي: پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير تمرينات هوازي با شدت متوسط بر عملكرد قلب دختران روي 24 دانش آموز دختر فعال با ميانگين سني( 17-16) شامل دو گروه 12 نفر كنترل و تمرين بوده كه در طول 8 هفته در هر هفته 3 جلسه به مدت 40-65 دقيقه فعاليت نموده اند اطلاعات حاصل پس از پردازش با نرم افزار SPSS نسخه 21، و با سطح معني داري 5 0/0 P مورد آناليز آماري قرار گرفت. جهت توصيف آماري داده ها از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار )،آزمون كولموگروف-اسميرنوف براي بررسي توزيع طبيعي داده ها و آزمون هاي آمار استنباطي t-test مستقل و t-test زوجي براي تحليل و آزمون فرض هاي تحقيق، استفاده شد.درهر دو گروه، قبل و بعد از هشت هفته با استفاده از دستگاه اكوكارديوگرافي شاخص هاي حجم پايان دياستول(EDV)، حجم پايان سيستول (ESV)، توده بطن چپ (LV)، ضخامت خلفي ديواره بطن چپ (LVP)،كسر تخليه (EF)، برون ده قلب(CO) و حجم ضربه اي(SV) مورد بررسي قرار گرفت . يافته ها: داده ها نشان داد پس از تمرين گروه تمرين در مقايسه با گروه كنترل حجم پايان دياستول(P≥ 0.166 ) و سيستول ( P≥0.409) ، حجم ضربه اي ( P≥0.509) تفاوت معني دار داشت و لي در گروه كنترل و تمرين حجم ضربه اي حالت پايه در مقايسه با پس از تمرين تفاوت معنادار آماري وجود ندارد در حالي كه در گروه كنترل نه اما در گروه تمرين حجم پايان دياستولي حالت پايه در مقايسه با پس از تمرين تفاوت معنادار آماري وجود دارد . داده ها نشان داد در هر دو گروه برون ده قلبي و كسر تخليه قبل و بعد از تمرين تفاوت معنادار آماري وجود نداشت و همچنين پس از تمرين، گروه تمرين در مقايسه با گروه كنترل برون ده قلبي ( P≤0.017 ) و كسر تخليه ( P≤0.042 ) تفاوت معني دار نداشت. نتايج: تمرينات هوازي با شدت متوسط مي تواند باعث تغييرات معناداري در برخي از شاخص هاي عملكردي قلب دختران فعال مي شود.