تاثير 8 هفته تمرين هوازي بر سطوح سرمي فاكتور رشدي مشتق از مغز در زنان مبتلا به نوروپاتي ديابتي

مقدمه: BDNF يكي از اعضاي خانواده ي نوروتروفين هاست كه نقش مهمي در بيولوژي اعصاب داشته و سطوح پايين آن با دژنراتيو عصبي ناشي از بيماري هاي مختلف از جمله نوروپاتي ديابتي در ارتباط است. با توجه به شواهد گوناگون و متناقض پيرامون تاثير تمرين ورزشي بر سطوح BDNF مبتلايان به نوروپاتي ديابتي، پژوهش حاضر بر آن است تا به بررسي تاثير 8 هفته تمرين هوازي بر سطوح سرمي BDNF زنان مبتلا به نوروپاتي ديابتي بپردازد. روش شناسي: 20 زن مبتلا به نوروپاتي ديابتي (سن: 6/1±2/38 سال، وزن: 8/5±4/69 كيلوگرم) داوطلبانه در اين پژوهش نيمه تجربي شركت كردند. شركت كنندگان به صورت تصادفي به دو گروه تمرين هوازي (n=10) و كنترل (n=10) تقسيم شدند. قبل از اولين و 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين همه ي شركت كنندگان وزن شده و نمونه گيري خوني پس از 12 ساعت ناشتايي، از وريد بازويي و در حالت نشسته انجام شد. شركت كنندگان گروه تمرين هوازي ، 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته در تمرينات هوازي (70-50 % ضربان قلب بيشينه) شركت كردند. هر جلسه تمرين 30 تا 40 دقيقه به طول مي انجاميد. براي كنترل تاثير رژيم غذايي بر يافته هاي تحقيق، رژيم غذايي كليه ي شركت كنندگان به مدت 24 ساعت قبل از خون گيري كنترل و هم سان سازي شد. نتايج: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه بين سطوح سرمي BDNF گروه هاي تمرين و كنترل معناداري وجود داشت. (P 0.05). همچنين مشاهده شد كه در گروه تمرين، سطوح سرميBDNF پس آزمون در مقايسه با مقادير پيش آزمون افزيش معناداري يافت(P 0.05) اما در گروه كنترل چنين تغييري مشاهده نشد (p 0.05). بحث و نتيجه گيري: سطوح سرمي BDNFمبتلايان به نوروپاتي ديابتي پس از 8 هفته تمرين هوازي بهبود معناداري پيدا كرد. بنابراين تمرين هوازي با 70-50 % ضربان قلب بيشينه را مي توان براي افزايش سطوح BDNF و به دنبال آن بهره مندي از تاثيرات محافظتي آن از اعصاب و نيز جلوگيري از دژنراتيو عصبي حاصل از نوروپاتي ديابتي، به عنوان يك درمان مكمل غيرتهاجمي به مبتلايان به اين عارضه پيشنهادكرد.