طراحي مدل ساختاري پيوندكاري معلمان تربيت بدني استان كردستان با تأكيد بر سازه سازنده

مقدمه: در سازمان هاي امروزي از كاركنان انتظار مي رود كه با كارشان پيوند يافته باشند باشند. به طور مسلم ايجاد شرايطي كه كاركنان با كار خود پيوند داشته باشند، يعني با كار عجين شده و براي انجام آن انگيزش و اشتياق يافته و در نهايت تحرك و خلاقيت داشته باشند (1)، يكي از راه هاي توسعه، حفظ و افزايش بهره وري سرمايۀ انساني است. شواهد متعددي حاكي از اين است كه وضعيت پيوندكاري كاركنان در بسياري از سازمان ها از وضعيت مناسبي برخوردار نيست و تعلق خاطر نداشتن كاركنان، براي سازمان ها هزينه هاي گزافي به دنبال دارد (2). در مقابل سازمان هاي موفق همواره در پي تحليل و بررسي نيازهاي داخلي و خارجي خود هستند و با عنايت به اين كه آموزش و پرورش به عنوان مهم ترين متولي آموزش در سطح جامعه هر كشوري نيازمند معلماني است كه بيش از پيش با كار خود پيونديافته باشند تا از اين طريق، بهره وري خود را افزايش دهند. اين ضرورت را ايجاب مي كند كه پژوهش هاي به بررسي عوامل سازنده پيوندكاري معلمان بپردازند. بنابراين سوال اصلي اين پژوهش اين است كه عوامل سازنده پيوندكاري معلمان تربيت بدني مشمول جه متغيرهاي است؟ روش شناسي: روش انجام اين پژوهش، توصيفي همبستگي بود. افزون بر اين به لحاظ هدف، كاربردي و به لحاظ اجرا، ميداني تلقي مي شد. جامعه آماري اين پژوهش را كليه معلمان تربيت بدني استان كردستان تشكيل دادند. گزينش نمونه با استفاده از فرمول حجم نمونه كوكران براي جامعه مشخص، تعيين گرديد. روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي ساده انتخاب گرديد. جهت گردآوري داده ها از پرسش نامه استفاده گرديد. كليه تجزيه و تحليل ها آماري در سطح خطاي 05/0 و با استفاده از نرم افزار هاي Smart PLS انجام گرفت. نتايج: نتايج حاصل از تجزيه و تحليل يافته هاي نشان داد سازه پيوندكاري معلمان تربيت بدني براساس سنجه هايي چون منابع شغلي، منابع شخصي، كيفيت زندگي كاري، تقاضاهاي شغلي و تغييرات شغلي تشكيل شده است. به سخن ديگر سنجه هايي نام برده پيوندكاري معلمان تربيت بدني را تشكيل مي دهند. بحث و نتيجه گيري: هدف اين پژوهش طراحي مدل ساختاري پيوندكاري معلمان تربيت بدني استان كردستان با تأكيد بر سازه سازنده بود. پيوند يافتن يا عجين شدن با شغل مقوله اي نيست كه به صورت لحظه اي شكل گرفته باشد. چرا كه سازمان ها براي كسب مزيت رقابتي بايد در پي يافتن راهي براي ايجاد و حفظ سطح انرژي و اشتياق كاري كاركنان باشند. بنابراين راه دست يابي به اين هدف، ايجاد فرهنگي است كه در آن پيوندكاري نه تنها يك قاعده است، بلكه پذيراي افرادي است كه مناسب چنين محيطي هستند و با رفتار هاي مؤيد پيوندكاري ضمن ايجاد چرخۀ مثبت، به تقويت رفتار كاري همكاران ديگر نيز كمك مي كنند. به نظر مي رسد منابع شغلي، منابع شخصي، كيفيت زندگي كاري، تقاضاهاي شغلي و تغييرات شغلي از جمله عوامل سازنده پيوندكاري معلمان تربيت بدني باشند كه لازم است همواره به جهت افزايش پيوندكاري روي آن‌ها تمركز شود.