تاثير 3 نوع فعاليت تناوبي شديد(HIIE) بازمان‌بندي ‌هاي متفاوت بر شاخص‌هاي آسيب عضلات اسكلتي در بازيكنان حرفه‌اي فوتبال

امروزه تمرينات تناوبي با شدت زياد (HIIT)، يكي از موثرترين ابزار بهبود عملكرد قلبي-ريوي، متابوليكي و فيزيكي ورزشكاران است، كه جايگزين مناسبي براي تمرينات استقامتي تداومي محسوب مي‌شوند. اما از آنجايي كه شركت در فعاليت‌هاي بدني و تمرينات شديد، اساساً بي‌خطر نيست، و ممكن است آسيب هاي عضلاني به همراه داشته باشد. اما تا كنون بررسي نشده است كه آيا تغيير در مدل‌هاي HIIT مي‌تواند همانگونه كه در پاسخ‌هاي متابوليكي و قلبي – عروفي متفاوت است در پاسخ‌هاي آسيبي نيز متفاوت باشد. بنابراين هدف از انجام اين پژوهش بررسي تاثير 3 نوع تمرين تناوبي شديد با زمان‌بندي‌هاي متفاوت بر پاسخ شاخص‌هاي آسيب عضلاني در بازيكنان فوتبال بود. روششناسي:در اين مطالعه نيمه تجربي و با طرح پيش آزمون و پس آزمون بود، 8 بازيكن مرد با هماهنگي با باشگاه و كادر مربي‌گري تيم فوتبال گل‌گهر سيرجان به صورت داوطلبانه‌ي هدفمند در تحقيق حاضر شركت كردند. شركت‌كنندگان 3 فعاليت تناوبي شديد را با زمان‌بندي‌هاي مختلف به فاصله 10 روز انجام دادند. هر 3 اجرا شامل 4 دقيقه فعاليت شديد با شدت 90 تا 95% حداكثر اكسيژن مصرفي و 8 دقيقه بازيافت فعال با شدت 50 تا 60% حداكثر اكسيژن مصرفي بود و زمان-بندي و تكرار‌ها متفاوت بودند. 1 ساعت قبل و 24 ساعت بعد از هر فعاليت، نمونه‌هاي خوني در حالت ناشتا جمع‌آوري گرديد. در پژوهش حاضر پس از كسب اطمينان از طبيعي بودن توزيع داده‌ها، t تست همبسته براي تعيين تفاوت‌هاي درون‌گروهي استفاده شد و آزمون ANCOVA براي مقايسه‌ي 3 نوع فعاليت مورد استفاده قرار گرفت. نتايج:نتايج نشان داد كه فعاليت اول باعث تغيير معناداري در CK و LDH(P=0.41 و P=0.11) نشد و فعاليت دوم و سوم منجر به افزايش معني دار مقادير CK (Ps=0.001) و LDH (P=0.033 و P=0.024) گرديد. بحث و نتيجهگيري:در پژوهش حاضر نشان داده شد كه يك جلسه فعاليت تناوبي شديد (HIIE) منجر به آسيب عضلاني مي‌گردد و به نظر مي‌رسد اين آسيب عضلاني به زمان بندي طول دوره شديد و كم شدت بستگي داشته باشد.