تاثير فعاليت ورزشي شديد بر همورئولوژي خون دانش آموزان شهر اهواز

مقدمه: در بدن انسان متعاقب تمرينات ورزشي، تغييرات بيوشيميايي و فيزيولوژيكي عمده اي در جهت برطرف ساختن شرايط استرسي ناشي از فعاليت ورزشي و بهبود عملكرد رخ مي دهد. فعاليت ورزشي با اثرات مفيد بر وضعيت متابوليكي و تركيب بدني به عنوان عوامل پيش گيري كننده بيماري‌هاي قلبي-عروقي شناخته شده است كه ميزان مرگ مير ناشي از وقايع قلبي-عروقي را كاهش مي دهد. اجراي فعاليت منظم ورزشي در بيماران قلبي-عروقي با كاهش سطح فيبرينوژن پلاسما، ويسكوزيته پلاسما و ويسكوزيته خون و همچنين با افزايش حجم پلاسما و سياليت خون همراه است، كه ميزان اكسيژن را به عضلات درگير در فعاليت افزايش مي دهد(1). در نتيجه تمرينات ورزشي منظم با اثرات مفيد بر همورئولوژي، احتمال وقايع قلبي-عروقي و عوارض بعدي ناشي از آن را كاهش مي دهند. لذا در اين پژوهش محققين به دنبال بررسي تغييرات همورئولوژي در دانش آموزان بدنبال مداخله تمرين تناوبي شديد پرداختند روش پژوهش: اين مطالعه به روش نيمه تجربي برروي 20 دانش آموز غيروزشكار در رده ي سني 10تا 13سال، درسال 1394 انجام شد. افراد به صورت تصادفي در 2 گروه(تمرين اينتروال شديد و كنترل،هرگروه 10 نفر)قرارگرفتند. گروه تجربي به مدت 4 هفته و3 جلسه در هفته (جمعا 12 جلسه) تمرين كردند. علاوه بر ثبت متغيرهاي دموگرافيك، قبل و بعد از 4 هفته تمرين خونگيري در حالت ناشتا از دانش آموزان گرفته شد. داده هاي جمع آوري شده با آزمون آماري تي مستقل و وابسته توسط نرم افزارآماري SPSS18 مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها: آناليز آماري داده ها نشان داد كه ويسكوزيته خون، ويسكوزيته پلاسما، فيبرينوژن، پروتئين تام، هماتوكريت و درصد چربي بدن در پايان هفته چهارم كاهش معني داري داشتند(p=0.001) ولي تغيير معناداري در وزن بدن مشاهده نگرديد. بحث و نتيجه گيري: از ديدگاه نظري كاهش ويسكوزيته خون، سبب بهبود رهايي اكسيژن به عضله دانش آموزان مي شود. بنابراين، علاوه بر برون ده قلبي، موارد ديگري مانند ويسكوزيته خون مي توانند در اكسيژن مصرفي بيشينه اثر گذار باشند. افزايش ويسكوزيته خون، ميزان بازگشت وريدي به قلب را كاهش مي دهد. شواهد اپيدميولوژيكي پيشنهاد مي كند كه اختلالات موجود در شاخصهاي جريان خون شامل ويسكوزيته خون، هماتوكريت، ويسكوزيته پلاسما، فيبرينوژن، غلظت و تراكم سلول قرمز مرتبط با بيماريهاي قلبي-عروقي است(2). سازگاري هايي در سطح ساختارهاي سلولي و فرآيندهاي متابوليك تا يكپارچگي در فعاليت هاي عملكردي، كنترل و ساخت پيكره آزمودنيها ايجاد مي شود. تغييرات مذكور عبارتند از: سازوكارهاي مولكولي فرآيندهاي متابوليك و ظرفيت هاي عملكردي ساختارهاي سلولي. همه اين تغييرات به افزايش ظرفيت كار بدني و عملكرد ورزشي منجر مي شود؛ به رشد مطلوب يك دانش آموز يا نوجوان كمك مي كند؛ ضامن ارتقاي سلامتي است(3). لذا پژوهش حاضر نشان مي دهد كه مداخله فعاليت تناوبي شديد در مدارس با توجه به زمان كم زنگ ورزش و فضاي كم . نامناسي مدارس كشور، اين نوع فعاليت ها مي تواند منجر به بهبود و سلامتي قلب و عروق دانش آموزان مي شود.