اثر مصرف استروئيد آنابوليك متعاقب 8 هفته تمرين تناوبي شديد(HIIT) بر شاخص هاي استرس اكسيداتيو در بازيكنان واليبال

مقدمه: استرس اكسيداتيو شرايطي است كه در آن توليد گونه هاي فعال اكسيژن فراتر از ظرفيت سيستم آنتي اكسيداني به منظور خنثي سازي اين پراكسيدان ها باشد. در اين شرايط پروتئين، ليپيدها و اسيدهاي نوكلئيك آسيب مي بينند. در اين راستا تحقيقات نشان داده اند كه شاخص هاي استرس اكسايشي پلاسمايي در مردان ورزشكار پس از فعاليت ورزشي مقاومتي افزايش مي يابد(1،2، 3). در واقع به نظر مي رسد كه فعاليت ورزشي با شدت بالاتر، تشديد پاسخ هاي استرس اكسايشي در خون را به دنبال دارد(2، 3، 4). از طرفي، به دنبال افزايش سوء استفاده دراز مدت از استروئيدهاي آنابوليك، نگراني ها براي آثار مضر آن ها افزايش يافت. از سوي ديگر، افزايش مصرف اكسيژن در عضلات اسكلتي فعال هنگام فعاليت بدني شديد و نامنظم با افزايش نشت الكترون از ميتوكندري و توليد نامتعادل بنيان هاي آزاد به ويژه گونه هاي فعال اكسيژن(بنيان سوپراكسيد، پراكسيد هيدروژن و هيدوركسيل) به ماكروملكول هاي زيستي از جمله اسيدهاي هسته اي (اسيد نوكليئيك)، پروتئين ها و ليپيدها آسيب مي رساند(6). در نتيجه موجب پراكسيداسيون ليپيد و تغييرات اكسايشي پروتيئين و DNA مي شوند كه به معناي آسيب سلولي است. در اثر آسيب هاي اكسايشي ليپيدها، محصولاتي از قيبل مالون دي آلدئيد توليد مي شود كه به عنوان شاخص آسيب به چربي، مورد توجه قرار گرفته است(1، 2، 3، 4). از آنجايي كه مصرف داروهاي استروئيدهاي سبب آسيب هايي به بافت ها و اندام هاي خاص مي شود، بنابراين، هدف پژوهش حاضر بررسي اثر مصرف استروئيد آنابوليكي بر شاخص هاي استرس اكسيداتيو متعاقب ورزش تناوبي شديد در ورزشكاران مي باشد. شيوه تمريني : پژوهش حاضر به روش نيمه تجربي و جامعه آماري شامل بازيكنان واليبال بود. تعداد 18 شركت كننده (ميانگين ± انحراف استاندارد: سن= 25/4±2/22سال ، قد= 30/5±2/171سانتي متر، وزن= 90/6±4/65كيلوگرم) در اين پژوهش شركت داشتند. آزمودني ها در فعاليت ورزشي تناوبي شركت كردند. نمونه هاي خوني و پيش و پس از تمرين برنامه تمريني اندازه گيري و سنجيده شد. پس از جمع آوري داده هاي خام، از روش هاي توصيفي براي دسته بندي داده ها و از روش هاي استنباطي نيز براي بررسي تغييرات هر يك از شاخص ها استفاده شد. براي اين منظور از آزمون t وابسته براي مقايسه تغييرات درون گروهي استفاده شد. حداقل سطح معني داري در آزمون، فرض مربوط 05/0 در نظر گرفته شد. بحث و نتيجه گيري: پژوهش حاضر، جز معدود مطالعاتي است كه در آن پاسخ استرس هاي اكسيداتيو پس از مصرف داروهاي استروئيدي متعاقب ورزش تناوبي شديد 8 هفته اي مورد بررسي قرار گرفت. نتيجه پژوهش نشان داد كه اجراي تمرين تناوبي شديد همراه با مصرف استروئيد آنابوليك در واليباليست ها باعث افزايش معني دار مقادير 8 هيدروكسي-2 دي اكسي گوانوزين، مالون دي آلدئيد، 8ايزوپروستان، 4 هيدروكسين اونال پس آزمون نسبت به پيش آزمون شد.