بررسي آسيب هاي نورپردازي بر اشيا با ارزش موزه ها و راهكارهاي كاهش تاثيرات نامطلوب آن

تاثير نور بر ديده شدن و درك ارزش فرهنگي و تاريخي يك اثر هنري انكار ناپذير است و اصولا نمي توان فضايي را براي نمايش آثار با ارزش بدون در نظر گرفتن نورپردازي ويژه آن متصور شد. اما از آن جايي كه نور يك پديده فيزيكي و حامل انرژي است مي تواند در عين حال تاثيرات مخربي را بر آثار با ارزش به جاي بگذارد. متاسفانه آسيب هاي ناشي از نور نظير بي رنگ شدن، محو شدگي و تغيير رنگ و از شكل افتادگي آثار هنري و تاريخي برگشت ناپذير هستند و حتي پس از خروج شي از منطقه نوري باقي مي مانند، بنابراين حفاظت از آثار با ارزش در برابر اين آسيب ها ضروريست. ميزان آسيب ديدگي اشيا ناشي از منابع نور طبيعي و مصنوعي بر اساس جنس شي متفاوت است اما به طور ويژه اشيايي كه از مواد ارگانيك ساخته شده اند مانند كاغذ، چرم و بافت نسبت به تاثيرات نور حساس تر بوده و علاوه بر آسيب ديدگي فيزيكي و شيميايي، ساختار آنان نيز دگرگون مي گردد. همچنين طيف نور منابع نوري مختلف در ميزان آسيبي كه وارد مي كنند موثر است. هدف اين پژوهش بررسي تاثيرات طيف نور، كيفيت و شدت نور و مدت زمان تابش منابع نور مصنوعي بر اشيا با ارزش و آسيبهاي ناشي از آن مي باشد. همچنين ارايه راهكارهاي عملي متناسب با منابع نوري مصنوعي متداول براي نورپردازي موزه ها به منظور حداقل رساندن اين آسيب ها با استفاده از آخرين دستاوردهاي علمي از ديگر اهداف اين نوشتار است.