بررسي علل تخريب و فرسايش لايه هاي روسازي آسفالتي ( مطالعه موردي: بزرگراه پاسداران، تبريز- ايران)

شبكه راه هاي هر كشور نقش اساسي در روند رشد اقتصادي و تعيين شاخص هاي توسعه يافتگي آن دارد. طي دهه هاي گذشته حجم ترافيك در كشور به طور قابل ملاحظه اي افزايش يافته است، در حالي كه سرعت بهسازي و نوسازي راه هاي موجود به تدريج از روند احداث راه هاي جديد عقب مانده است. روسازي هاي آسفالتي به دليل آنكه در معرض بارهاي ترافيكي و عوامل جوي قرار مي گيرند، با گذشت زمان دچار استهلاك شده و خرابي ها و آسيب هاي متعدد و جدي در آنها به وجود مي آيد. از جمله اين آسيب ها مي توان به عريان شدگي مصالح سنگي، ترك خوردگي، شيار شدگي مسير چرخ ها، ايجاد چاله هاي با ابعاد بزرگ و كوچك و غيره اشاره نمود. بزرگراه پاسداران تبريز يا كنارگذر شمالي تبريز، به طول تقريبي 16 كيلومتر و عرض 35 تا 40 متر، حدود 15 سال قبل ساخته شده است. با توجه به اينكه قبل از ساخت اين بزرگراه، مطالعات كامل و جامع اوليه صورت نگرفته است، با وجود گذشت چندين سال از بهره برداري آن، اين مسير همواره داراي مشكلات و مسائل عديده بوده است كه اين مشكلات موجب به وجود آمدن خسارت هاي فراوان جاني و مالي شده است. در اين مقاله علل تخريب و فرسايش لايه هاي روسازي اين بزرگراه به وسيله مرور و جمع بندي گزارش هاي بهسازي انجام شده درباره اين بزرگراه و همچنين انجام آزمون هاي آزمايشگاهي بررسي مي شود. نتايج مطالعات نشان مي دهد كه عدم رعايت ضوابط مندرج در آيين نامه هاي معتبر راهسازي، در ساخت زيرسازي و روسازي باعث به وجود آمدن اين آسيب ها گرديده است و استفاده از ملات باتارد مسلح شده با لايه هاي ژئوگريد، براي زيرسازي آن، مي تواند نقش عمده اي در افزايش كارايي بزرگراه پاسداران داشته باشد.