تلفيق طبيعت و فضاهاي شهري براي ايجاد خيابان هاي پياده محور زيست پذير

دستيابي به فضاي شهري زيست پذير درخور انسان نيازمند شناخت روحيات زيباشناسانه و طبيعت گراي او در محيطهاي شهري مي باشد . شهر پايدار ، بي هويتي ، بي روحي و دوري از طبيعت را از شهر مي گيرد و محيطهاي قابل پياده روي ، فعال ، پرتحرك و سرزنده تحويل مي دهد. با اين پيش فرض كلي اين مقاله بر آن است تا ضمن حفظ پايداري زيست محيطي در خيابان هاي شهري ، در جهت افزايش قابليت پياده مداري آن گامي بردارد . تلفيق طبيعت و فضاهاي شهري براي ايجاد خيابان هاي پياده محور زيست پذير از طريق توجه به انسان به عنوان مهمترين عامل حيات شهرها و برآوردن نيازهايي از جمله حركت و ارتباط با طبيعت و تقويت زندگي اجتماعي انسان در شهرها هدف اين مقاله مي باشد . در طول دهه هاي گذشته، اتكاي بيش از حد شهرسازي مدرن به نيازهاي حركت سواره و غفلت از حفظ و ساماندهي فضاهاي پياده كه افول ارزشهاي اجتماعي، فرهنگي، بصري و كاهش كيفيت محيط شهري را در اين بافتها به همراه داشت اثرات نامطلوبي بر سلامت رواني و جسماني انسان گذاشته است كه سبب شده مطالعه در اين مبحث را امري ضروري بشماريم ، ازاين رو به اهميت قابليت پياده مداري و تاثير جاذبه هاي طبيعي بر آن اشاره مي شود . در ادامه با معرفي چند نمونه ي موفق داخلي و خارجي از خيابان هاي پياده محور به بررسي و تحليل نمونه ي موردي در شهر كرج پرداخته مي شود . نوشتار حاضر ،پژوهشي تحليلي -كاربردي است كه براي تحليل نظرات كاربران فضا از فن مصاحبه استفاده شده است . در پايان راهكارهاي افزايش پياده محوري مسير هاي شهري براي ايجاد خيابان هاي سبز با تاكيد بر تمايل افراد پياده به عدم حذف كامل خودرو به جهت ايجاد سازش و احترام متقابل ميان سواره و پياده ارائه گرديده است.