مروري بر فرهنگ مديريت HSE در پروژه هاي عمراني

افزايش جمعيت و اهميت و حساسيت مديريت بحران و برنامه ريزي براي آن در سطح شهرها بيشتر آشكار ميشود. يكي از الزامات مهم و تعيين كننده در سيستمهاي مديريت ايمني و حتي زيست محيطي آمادگي و واكنش در شرايط اضطراري مي باشد. مديريت بحران شامل يك سري فعاليت هاي مرتبط بوده كه تابع مديريت شامل اركان اساسي برنامه ريزي، سازماندهي، تشكيلات، رهبري و كنترل مي باشد . HSE شامل بهداشت، ايمني, محيطزيست به عنوان مباحثي كه بعد از انقلاب صنعتي مطرح شد. HSE نظام واحدي است كه صنايع براي يكپارچه كردن و رسيدن به ديد منطقي و فراگير در زمينه ايمني، بهداشت و محيط زيست پيشنهاد نمودند. در برخي صنايع، كنترل كيفيت نيز به اين مجموعه اضافه شده. HSEQ و به عبارتي ساده تر استاندارد HSE روندي مديريتي براي پوشش دادن نقاط ضعف ايمني و بهداشتي در يك مجموعه صنعتي خواهد بود. شناخت جنبه هاي مختلف كار از نظر HSE و حركت به سوي بهبود مستمر، از اهداف استاندارد كردن روشهاي اجرايي است. هدف از استقرار اين سيستم ارايه روشي است هدفمند بر پايه استانداردهاي موجود براي حصول اطمينان از اينكه مخاطرات بالقوه و بالفعل موجود در زمينه ايمني، بهداشت و محيط زيست بطور دقيق تعيين و بطور موثر حذف و يا كنترل شوند. با توجه به اشتراكات بين استاندارد ISO4001 و OHSAS18001 استقرار يكپارچه اين دو سيستم در هنگام استقرار تمامي الزامات مر بوط به اين دو استاندارد در نظر گرفته ميشود . پيمانكاران به عنوان بازوي اجرايي طرحهاي عمراني، موظف هستند تمامي فعاليتهاي خويش را مطابق ضوابط، قوانين، برنامه ريزي و اجرا نمايند. اغلب لزوم استقرار و رعايت ايمني، HSE استانداردها و اصول بهداشت و محيط زيست را ضروري و لازم الاجرا مي دانند. باتوجه به حوادث گذشته اين طرح هزينه ساز نيست، بلكه يك سرمايه گذاري است.