مديريت توليدمثل در گله هاي گاو شيري

• بر پايه ي پژوهش هايي كه ارتباطي منفي را بين افزايشِ توليدِ شير و كاهشِ عملكردِ توليدمثلي در گاوهاي شيري نشان داده اند، نمي توان ارتباطي واقعي را بين افزايشِ توليدِ شير و اُفتِ ذاتيِ باروري اثبات نمود. پژوهش هاي جديدتر و كم خطاتر، برخلاف، رابطه ي مثبتي را بين توليدشير و عملكردِ توليدمثليِ گله ها و گاوهايِ درون يك گله نشان داده اند. • گاوهاي پرتوليد با چالش هاي تغذيه اي-متابوليك، بهداشتي و همچنين با تغييراتي در فيزيولوژي توليدمثليِ خود مواجه هستند. حفظ كيفيتِ تخمك و رويانِ ابتدايي در اين گاوها به بهبود عملكردِ توليدمثلي منجر خواهد شد. • مديريتِ مناسبِ بهداشت، تغذيه و آسايش (شاملِ مهار موثرِ تنش گرمايي)، داشتنِ سامانه هاي پايش و رصدِ شاخص هاي عملكرديِ كليدي (KPI: Key Performance Indicators)؛ استفاده از برنامه هاي تلقيح در زمانِ مشخص (آوسينكِ مضاعف، جي 6 جي؛ آوسينك 56 و هيت سينك) به ويژه براي نخستين تلقيح پس از زايش و نيز براي گاوهاي با روزهاي شيرواريِ 150 روز به بالاتر)؛ بهره بردن از تجهيزاتِ كمك فحل يابي و همچنين به كار بستنِ روش هاي كمك به ابقاء آبستني (پس از تلقيح)، همزمان، هم از توليدِ بالايِ شير حمايت مي كند و هم از شاخص هاي توليدمثليِ ممتاز. در درازمدت نيز انتخاب ژنتيكيِ متوازن مي تواند به ارتقايِ همزمانِ توليد شير و توليدمثل بيانجامد. • جهت پايش وضعيت توليدمثلي گله هاي شيري تنها سنجشِ سه شاخصِ كليدي و كم نقص كفايت مي كند و اندازه گيري بسياري از شاخص هاي سنتي و جاافتاده غيرضروري و حتي گمراه كننده هستند. اين شاخص هاي سه گانه عبارت اند از: الف- فاصله ي زايمان تا اولين تلقيح (DFS: Days to First Service)؛ ب -نرخ آبستنيِ 21 روزه (21-d Pregnancy rate) كه برابر است با حاصلضرب نرخ تلقيح در نرخ گيراييِ تلقيحات و ج- نرخ تلفات آبستني (مرگ رويان و سقط جنين).