تبلور موسيقي برمعماري ايراني ، بررسي تطبيقي پل خواجو در اصفهان

همه هنرها به طور عرضي با همديگر ارتباط دارند، چرا كه منشا همه آنها تجلي زيبايي است. معماري و موسيقي دو عرصه ي هنري اند كه توسط انسان خلق و درك مي شوند. موسيقي بيشتر در بعد زمان معنادار مي شود و معماري در بعد مكان.گرچه مواد و مصالح خام اين دو هنر از يكديگر متفاوتند اما در فضاي ذهني مشابه و توسط ابزار فكري خاص و مشابهي سازماندهي مي شوند. اين ابزار در حقيقت همان اصول و قواعدي هستند كه هنرمند هنگام خلق اثر خود از آنها بهره مي برد. بنابراين انسان، انفعالات دروني، احساسات وتاثرات خود رابه وسيله ي حركات و كلمات، كه مناسبترين وسيله، براي بيان هيجانات است، آشكار ساخت، كه نمود آن موسيقي ومعماري است. هدف اين تحقيق مقايسه ي تطيبقي موسيقي ومعماري و در نهايت احياي موسيقي و ارزش نهادن به روح روشن موسيقي ايراني و جاري ساختن كيفيت در فضاهاي معماري ايراني است. همه ي هنرها مي خواهند به موسيقي برسند »شوپنهاور« معماري به مثابه موسيقي منجمد شده است»گوته« همان گونه كه موسيقي نياز به شعر دارد ، معماري نيز نياز به شعر دارد و بايستي آهنگ و روح حيات در آن جاري و ساري باشد. معماري مثل شعر بايد با خود موسيقي بياورد نه اينكه ضد موسيقي باشد ((پژوهنده)).