معماري سنتي ايران در اقليم گرم و خشك جلوه اي از معماري پايدار و كمك به توسعه پايدار

توجه نكردن به بنيه هاي معماري سنتي ايران و عوامل مختلف ديگر ، بناهاي فرسوده و ناپايدار از بافت قديم شهري را به جا گذاشته است.ولي اين عوامل نبايد هيچ وقت ارزش هاي ما را مخصوصا در مورد پايداري محيط زيست به خطر بياندازد .به همين دليل بايد راه هاي فراموش شده در طراحي محيط پايدار را شناسايي كرد و به وسيله تكنولوژي هاي حال حاضر آن ها را به روز كرد و از آن ها در طراحي ساختمان هاي پايدار استفاده كرد. امروزه صرفه جويي در استفاده از انرژي هاي فسيلي و توسعه پايدار به موضوعي بسيار مهم و رايج در سطح جهاني تبديل شده است، به گونه اي كه حفاظت از منابع انرژي، جلوگيري از آلوده شدن زمين و محيط زيست ، كاهش ميزان مصرف انرژي هاي فسيلي و هم زيستي با شرايط طبيعي و اقليمي تبديل به يكي از مهمترين تدبير ها در زمينه معماري شده است . از اين رو معماران را وادار به رعايت اصول و قواعد خاصي در زمينه ساخت و ساز ميكند. به همين جهت معماري و پايداري نقش بسيار عميق و مهمي را در اين موضوع ايفا ميكنند به طوريكه معماري با مفهوم پايداري در هم آميخته و يكي مي شود و در پي پيدا كردن راه حلي جامع براي ملاحظات محيطي و در عين حال براي به دست آوردن سطح مطلوب زندگي در ارزش هاي فرهنگي ، اجتماعي و آسايشي. در اين مقاله پس از وارسي كردن اصول به وجود آورنده ي پايداري در معماري ، نمونه هايي از راه ها و عناصر سنتي معماري بومي و پايدار اقليم گرم و خشك ايران را مورد بررسي قرار داده و چگونگي به وجود آمدن اين اصل ها در عناصر معماري بيان شده است.