بررسي تاثير الياف فلزي، شيشه و سنتتيك بر مشخصات بتن خود متراكم

بتن خود متراكم بتني است با كارايي و قابليت شكل پذيري بالا و مقاومت در برابر جداشدگي دانه ها كه بدون نياز به ويبراتور به راحتي در ميان فضاي بين ميلگرد ها تحت اثر وزن خود جريان مي يابد با وجود اينكه استفاده از بتن خود متراكم به علت داشتن ويژگي هايي مانند دوام و پايايي در سازه هاي بتن آرمه افزايش روز فزون داشته ولي با توجه به تردشكني و عدم شكل پذيري ذاتي مصالح بتني، در صورت استفاده از الياف در بتن خود متراكم، خصوصيات رفتاري بتن بهتر شده و ضعف بتن را در شكست فشاري ترد بهبود بخشيده و مقاومت كششي آن را افزايش مي دهد. لذا استفاده از بتني كه خصوصيات بتن خود متراكم و اليافي را با هم داشته باشد كمك شاياني به اجراي سازه هاي پيچيده مي نمايد. اين مقاله به بررسي تاثير ميزان الياف بر خواص مكانيكي و شكل پذيري بتن بتن خود متراكم و تعيين درصد بهينه الياف جهت دست يابي به به حداكثر شكل پذيري مي پردازد. در اين تحقيق از الياف فلزي، شيشه و سنتتيك با 5 درصد مختلف استفاده گرديده و نتايج نتايج آزمايش ها شامل جريان اسلامپ، قيف V، جعبه L شكل و آزمايش هاي مكانيكي شامل مقاومت فشاري، كششي، خمشي و مدول الاستيسيته ارائه گرديده است. نتايج نشان مي دهد كه استفاده از الياف مذكور باعث افزايش مقاومت كششي، خمشي فشاري و افزايش سطح زير منحني تنش – كرنش و شكل پذيري بتن خود متراكم مي گردد.