اصول طراحي فضاهاي سبز شهري بر اساس معيارهاي موقعيتي پاركها

ايجاد فضاي سبز شهري نه تنها ارزش تفريحي و گذران اوقات فراغت را دارد و سبب جذب گردشگر مي شود، بلكه موجبات زيبايي شهرها و كنترل گسترش بي رويه شهرها را نيز دارا مي باشد. نتايج نشان مي دهد كه ميزان فضاي سبز در شهرها مناسب نبوده و داراي استانداردهاي رايج جهت پايداري فضاي سبز شهري نمي باشند و همچنين اين فضاها امكانات و تسهيلات مناسب جهت جذب مشاركت مردم را ندارند و راهكارهاي از جمله گسترش فضاهاي سبز شهري و ايجاد المان هاو مبلمان جديد و ويژه متناسب با فرهنگ بومي هر منطقه براي جذب هر چه بيشتر مردم به فضاهاي سبز شهري اختصاص يابد. باتوجه به بررسي هاي انجام شده هدف از اين پژوهش در خصوص ضوابط طراحي پارك در منطقه 8 تبريز به عنوان منطقه تاريخي، فرهنگي ، ميراثي و گردشگري كه داراي 3 پارك مي باشد و در نتيجه پس از بررسي پارك حكومتي كه از نوع پارك محله ساخته شده از نظر وسعت طبق پارامترها طراحي شده ولي از نظر دسترسي در دل محلات نبوده (دسترسي مناسبي براي اين پارك ها تعريف نشده است). پارك مولانا و خاقاني كه از نوع پارك همسايگي مي باشد از نظر وسعت طبق پارامترها طراحي گرديده اما بر اساس الگو هاي محله اي و همسايگي جانمايي نشده اند و مركزيتي براي آنها تعريف نشده و همچنين فراتر از مقياس عملكردي خود سرويس مي دهند .