بكارگيري حواس در معماري با رويكرد ايجاد حس مكان دربناي مسكوني

هـر محيط، روح يـا ﻓضـايي دارد ﮐــﻪ از ﺗـﮏ ﺗـﮏ عناﺻـر موﺟــود در محيط ﺗـاﺛير مـي ﭘــﺬيرد؛ انﺴـان در ﺛانيـﻪ هـاي اﺑﺘــدايي ورود ﺑـﻪ يـﮏ محيط ﺑـا ﺑرداشـت هـا و درياﻓـت هـاي ناﺧودآﮔـاه، يـﮏ احﺴـاس ، ﺑــدون ايﻨﮑﻪ ﺗـﮏ ﺗـﮏ عناﺻـر موﺟـود يـا ﺟـﺰ ﺟـﺰ عوامـﻞ محيطـي را ﺑررسـي ﮐـرده ﺑاشـد از ﻃريــﻖ حــواس مــا ، ﮐﻪ روح يا ﻓضاي حاﮐﻢ ﺑر محيط است. ﺗمــام اﻃلاعــاﺗي ﮐــﻪ مــا از ﺟﻬــان ﭘيرامــون ﺧــود داريــﻢ ، ﮐلـي را درك مي ﮐﻨد ﺑدســت مــي آيﻨــد .همــﻪ ي ايــن اﻃلاعــات ﺑــﻪ مــا ﮐمــﮏ مــي ﮐﻨﻨــد ﺗــا ﻓرآيﻨــدهاي ﭘيﭽيــده ﺗــري ﭼــون ادراك و شــﻨاﺧت را داشــﺘﻪ ﺑاشــيم.در واﻗــﻊ ﺑــدون حــواس، ايــن ﻓرايﻨــدها نيــﺰ اﺗﻔــاق نﺨواهــد اﻓﺘــاد و مــا نخواهيم ﺗوانســت ﺗوانــايي هاي ديگر ذهني ﺧود را ﺑﻪ ﮐار ﮔيريم. ﭼرا ﮐﻪ ﻓضاها نيازمند آن هستند ﮐﻪ دروني شوند ﺗا ﺑﻪ ﺻورت ﺑﺨشي از حس ﺑراي ﺑيننده ادراك شوند. در واﻗﻊ مـي ﺗـوان ﻓضـاها را ﺑـﻪ عﻨـوان ﺗرﮐيﺒـي از علاﺋـﻢ و نشـانﻪ هـاي حﺴـي ﻗاﺑـﻞ اسﺘﻔاده، ﺑراي ﺟﻬت ياﺑي و حرﮐت درﻓضا ﺗلقي ﮐرد و از يك سو ﺗﻔﮑرات فلسفي را ﺑﻪ حوزۀ عملي و نظر معماري وارد ﮐرد، و از سويي ديگر، ﺑا نگرشي ژرف، ﺑﻪ ﮔوهر عﻨاﺻر نﺰديﮏ شد و ﭼيزها را درتزديكي ﺧود نگاه داشت يعني ﭘديدارشناسي را درعمﻞ، ﺟﻬت ﺗﺤليﻞ آﺛار معماري و ﺧوانش مﺤيﻂ ﺑﻪ ﮐار ﮔرﻓت. در اين مقالﻪ ﺑا اسﺘﻔاده از روش ﺗوﺻيﻔي ﺑا ﺑررسي ﮐيفي، ســعي شــده است ﺑـﻪ حــواس ﭘﻨجگانه در ﭼﻬــارﭼوب معمـاري ﭘرداﺧﺘــﻪ شــود ﭼـرا ﮐــﻪ نا ﺧودآﮔــاه يــا ﺧودآﮔـاه ﺑــر درك انﺴــان از ﻓضـا ﺗــاﺛير مــي ﮔﺬارنــد و از آن ﺧاﻃره مي سازند و حس مكان را در انسان القاء مي ﮐﻨد.