بررسي و شناخت معماري زيباي پنجره هاي ارسي از گذشته تا عرصه حاضر معماري

ارسي، چيدمان چوب و شيشه، يادگاري از روزگاران قديم و الهام گرفته از طرح هاي اصيل اسليمي كه در ساخت درها و پنجره بناها به كار مي رفت اكنون ديگر متداول نيست و تنها در خانه هاي برجاي مانده از قديم ديده مي شود، اين دست ساخته هاي اصيل چوبي هرچند در حال حاضر به دلايل مختلف ديگر ساخته نمي شود اما در سرتاسر ايران زمين در شهرها و روستاهاي قديمي هنوز وجود دارد و زيباتر از آن است كه از يادها فراموش شود. واژه ارسي در فرهنگ عميد به معني در اتاقي است كه بر روي حياط باز مي شود. استاد «محمدكريم پيرنيا» از معماران پيشكسوت قديمي در تعريف واژه ارسي معتقد است كه برخي گمان مي كنند ارسي به پنجره اي اطلاق مي شود كه به تدريج از معماري روسي در ايران رواج يافته در صورتي كه پيش از آنكه ارسي در معماري روسي جايي باز كند در بناها و نقاشي هاي ايران مشاهده شده است. با بهره گيري از تاريخ معماري مي توان گفت، در قرن هشتم هجري نمونه هاي فراواني ازرسم عناصر هندسي، گل و بته بر روي لوازم چوبي مانند منبر، درب امامزاده ها، صندوق مزار و رحل قرآن خلق شد. از اوايل قرن نهم هجري نيز اين هنر رونق ديگري يافت و صنعتگران از مشبك و گره چيني در ساخت پنجره هاي منازل و كاخ ها استفاده كردند، همچنين از دوران صفويه به بعد هم با تعبيه شيشه هاي رنگي در چوب هاي مشبك ارسي ها ساخته شد. در حال حاضر ارسي و گره چيني كه يادگاري از زمان قديم است در اغلب نقاط كشور مشاهده مي شود و نمايي منحصر به فرد و متفاوت براي خانه هاي قديمي ساخته است. تقارن كامل در شكل، فرم و رنگ كه از طرح هاي اسليمي نشأت گرفته و با تكه هاي كوچك چوب به شكل ستاره هاي چندپر پياده شده، ويژگي مشترك پنجره هاي مشبك گره چيني در سرتاسر ايران زمين به شمار مي آيد كه در ارسي ها شيشه هاي الوان به رنگ هاي زرد، سبز، قرمز و آبي به آن اضافه شده است.