گونه شناسي معماري مسكوني روستايي در منطقه دشتبيل، روستاي آغبلاغ

مسكن روستايي بر خلاف مسكن شهري فقط محل سكونت و استراحت خانواده نيست، بلكه بر اساس اقليم و الگوي معشيت خانواده شكل گرفته و هويت ساكنان آن نيز در پرتو گونه روستايي محل سكونت آنها تكامل مي يابد. از اين رو، هدف پژوهش حاضر تحليلِ گونه شناسي معماري مسكوني روستايي در منطقه دشتبيل، روستاي آغبلاغ از توابع شهرستان اشنويه مي باشد. روش تحقيق به كار گرفته شده توصيفي- تحليلي، مبتني بر مطالعات كتابخانه اي، پيمايش هاي ميداني و تحليل هاي آماري است. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه اين روستا بافتي نو با پلان نيمه متراكم دارد و بين شاخص هاي محيطي و گونه شناسي مسكن روستايي در منطقه دشتبيل، روستاي آغبلاغ ارتباط معناداري وجود دارد كه مي-توان به شيوه زندگي مردم اين روستا توجه كرد، روستايي كه بيشتر مصالح ساختماني آن متناسب با شرايط آب و هواي محيطي منطقه مي باشد ازجمله سنگ ، سيمان و خشت و بلوك و ... كه هزينه مناسب اما كيفيت بهتري در برابر شرايط محيطي براي روستاييان دارد.