مديريت بحران در زلزله وكاهش آسيب پذيري

بررسي دلايل رخداد زمين لرزه ها نشان مي دهد كه بزرگترين و بيشترين زلزله ها، در مناطق و كشورهايي رخ مي دهد كه در مرز تقاطع دو صفحه تكتونيكي واقع شده اند. حال آنكه صفحه ايران، تحت تأثير به هم رسي سه صفحه اوراسيا، هند و عربستان قراردارد. در اين ميان، فشرده شدن صفحه ايران از سمت صفحه عربستان دليل وقوع اغلب زلزله ها و زمين لرزه هاي اخير ايران بوده و است. كمااينكه حدود 70 % از مساحت ايران در پهناي خطر لرزهاي بسيار زياد قرار دارد. در كشورهايي مانند ايران كه در گروه كشورهاي لرزه خيز به شمار مي آيند، مديريت بحران زلزله يكي از مسائل و دغدغه هاي مهم مسئولين كشوري است. مهندسين سازه و زلزله علاوه بر پيش بيني احتمال وقوع زلزله و تحليل خطر آن، به بررسي جوانب مختلف اين بلاياي طبيعي پرداخته اند و به نقش ساير دانشها به خصوص دانش مديريت بحران بسيار تاكيد نموده اند. پيشرفت و گسترش دانش مديريت بحران نشان داده است كه در جهت كاهش بلاياي جاني و مالي ناشي از زلزله، اكتفا كردن به توسعه مراكز و ستادهاي مديريت بحران و نيز تاكيد به مقاوم سازي ساختمان ها، تصميم كامل و جامعي نيست. لذا با پيدايش و گسترش تكنولوژي ها و سيستمهاي نوين ساخت مسكن تحول چشم گيري در كاهش بلاياي ناشي از زلزله ايجاد شده است. آنچنان كه در كشورهاي توسعه يافته اي چون كانادا، استراليا، ژاپن و... كه در گروه كشورهاي لرزه خيز نيز به شمار مي آيند، كاهش خطر پذيري و آسيب پذيري ساختمان ها در برابر زلزله و در نهايت مديريت بحران زلزله، با تغيير نگرش در ساختمان سازي و گسترش رويكرد صنعتي سازي مسكن محقق شده است.