ساخت و ساز هاي معماري پايدار با رويكرد بهينه سازي انرژي هاي طبيعي

عدم توجه به بنيادهاي پايداري معماري سنتي ايران و عوامل گوناگون موثر بر آن، پيكري فرسوده و ناپايدار از بافت شهري به جاي گزارده است. بدون شك پيشرفت تكنولوژي ضرورتي است كه از آن نمي توان چشم پوشيد، ولي اين عامل نبايد ارزش هاي ما را خصوصا در زمينه پايداري محيط زيست دستخوش مخاطره نمايد. در همين راستا مي بايست راهكارهاي فراموش شده در طراحي محيط مسكوني پايدار شناسايي شده و با به روز نمودن آن ها با توجه به تكنولوژي هاي موجود، از آن ها در طراحي ساختمان هايي پايدار استفاده نمود. در اين جهان، معماران نيز همسو با ساير دانشمندان در پي يافتن راهكارهايي جديد براي تامين زندگي مطلوب انسان بوده اند. بديهي است كه زندگي، كار، تفريح، استراحت و ... همه و همه فعاليت‌هايي مي باشند كه در فضاهاي طراحي شده توسط معماران صورت پذيرفته و از آنجا كه نقاط ضعف و قوت يك ساختمان بر زيست بوم جهان تاثير مستقيم خواهد داشت، وظيفه اي بس حساس در اين خصوص بر عهده معماران مي باشد. كاربرد مفاهيم پايداري در معماري، مبحثي تازه را به نام معماري پايدار، معماري اكولوژيكي، معماري سبز و معماري زيست محيطي باز كرده است كه همگي اينها داراي مفهوم يكساني هستند و بر معماري سازگار با محيط زيست دلالت دارند. با جمع بندي نظرات و ايده هاي تمام نظريه پردازان فوق مي توان گفت معماري پايدار كه در واقع زيرمجموعه طراحي پايدار است؛ يكي از جريان هاي مهم معاصر است كه عكس العملي منطقي در برابر مسايل و مشكلات عصر صنعت به شمار مي رود. معماري پايدار مانند ساير مقولات معماري، داراي اصول و قواعد خاص خود است و به طور كلي اين سه مرحله را در برمي گيرد: 1- صرفه جويي در منابع 2- طراحي براي بازگشت به چرخه زندگي 3- طراحي براي انسان، كه هر كدام آن ها استراتژي هاي ويژه خود را دارند. بررسي شهرهاي كويري ايران همچون يزد، كرمان و كاشان نشان مي دهد كه ويژگي هاي كالبدي بخش هاي تاريخي و سنتي شهرهاي مزبور به ميزان قابل توجهي با يافته هاي علمي جديد تطابق دارد. همچنين به نظر مي رسد كه هماهنگي محيطي مزبور، محصول فرايندي طولاني از آزمون و خطاهاي مكرر بوده كه در طي تاريخ و در جريان طراحي و ساخت بناها و بافت هاي شهري به وقوع پيوسته است. با توجه به اينكه معماري سنتي ايران در مناطق كويري داراي پشتوانه اي قوي و پر بار از جنبه هاي گوناگون پايداري است؛ بررسي اين ويژگي ها مي تواند در خدمت برنامه ريزي، طراحي و مردمي نمودن محيط زندگي امروز قرار گيرد. بنابراين در اين مقاله سعي مي شود با مطالعه در مورد ويژگي هاي معماري سنتي از نظر پايداري و با توجه به نكات مثبت و قابل تطبيق شيوه زندگي امروزي و با بهره گيري از مزاياي تكنولوژي در طراحي محيط مسكوني، فرصتي فراهم شود كه در ادامه روند مذكور و در تطبيق و تركيب آن با شرايط زماني حال در راستاي توسعه پايدار گام هاي بيشتري برداشته شود.