نگرشي بر طراحي معماري با رويكرد كاهش مصرف انرژي

انسان اكنون از لحاظ صرفه جويي در مصرف انرژي، در موقعيتي قرار دارد كه هيپگاه تا بدين حد بحراني نبوده است. براي اجراي معيارهاي دائمي صرفه جويي در مصرف انرژي، كنترل دقيق مصرف در ساختمان، امري حياتي است. راه دستيابي به اين هدف استفاده از الگو برداري از معماري هم ساز با اقليم و همچنين استفاده از بعضي نكات معماري پايدار مي باشد. امروزه با توجه به مسئله بحران انرژي، صرفه جويي در مصرف آن به يك ضرورت تبديل شده است كه با كاربرد انرژي هاي نو در ساختمان و همچنين با طراحي معماري مناسب و هماهنگ با اقليم و محيط زيست مي توان در مصرف انرژي صرفه جويي كرد و فضايي مناسب با آسايش حرارتي مطلوب به وجود آورد. در كشور ما عليرغم وضع قوانين مربوط به كاهش اتلاف انرژي در ساختمان ها، آشنا نبودن دست اندركاران مسكن با تكنولوژي ها و مصالح جديد و گاهاٌ سياست هاي اشتباه مديريتي در زمينه ساخت و ساز، باعث عدم حضور اين تكنولوژي در عرصه معماري شده است. بنابراين در زماني كه معماري به دنبال راه هاي جديد براي استفاده از انرژي تجديد پذير و پاك مي باشد, و در مصرف انرژي هاي تجديد ناپذيراحتياط نموده و در جهت احترام و هماهنگي با محيط زيست قدم برمي دارد، اين مقاله بهانه اي است براي بيان اهميت موضوع و تحقيق و پژوهش و آشنايي با اصول و راهبردهاي علمي كه ما را به درك عميق تر مفهوم تعامل معماري با انرژي هاي نو(پايدار) سوق مي دهد و براي ما اين امكان را فراهم مي آورد كه با بررسي پارامترهاي اقليمي موثر در طراحي بنا به خصوص در اقليم سرد، در راستاي بهينه سازي مصرف انرژي واستفاده بهتر از منابع انرژي به توسعه پايدار كشور نيز كمك كنيم. بطوركلي،اين پژوهش به دو صورت انجام مي گيرد.دروجه اول،مباحث نظري مربوط به اقليم و ساختمان،مورد بررسي قرارمي گيرد و در وجه دوم، مصالح و روش هاي موثر در صرفه جويي انرژي ساختمان مورد بررسي قرار مي گيرد.