تاثير مدت دوام زلزله بر آسيب پذيري ساختمانهاي بتن آرمه با سيستم قاب خمشي

با توجه به لرزه خيزي ايران، تحقيق در مورد خصوصيات زلزله ها و بررسي عوامل خرابي ناشي از آن امري ضروريست، لذا در اين تحقيق يكي از خصوصيات مهم زمين لرزه ها يعني مدت دوام زلزله و تاثير آن بر آسيب پذيري ساختمانهاي بتني مورد مطالعه قرار گرفته است. مدت زمان وقوع زمين لرزه از لحظه شروع جنبش تا خاتمه آن كه توسط دستگاه لرزه نگار ثبت شده است زمان كلي جنبش و بخشي از آن كه بيشترين انرژي زلزله طي آن مدت تخليه مي گردد و انتظار خرابي در آن محدوده زماني را داريم، مدت زمان موثر يا مدت دوام زلزله ناميده مي شود. بدين منظور سه مدل سازه بتني قاب خمشي به همراه ديوار برشي با شكل پذيري متوسط، در سه تيپ كوتاه مرتبه (5 طبقه)، ميان مرتبه (10 طبقه) و بلند مرتبه (15 طبقه) مدلسازي شده و مطابق آيين نامه ها و ضوابط موجود به روش استاتيكي معادل تحليل و طراحي گرديده است. سپس شتاب نگاشتهايي كه از نظر بزرگا، فاصله از منبع لرزه، ساختگاه و محتواي فركانسي مشابه بوده و داراي مدت دوام هاي متفاوت مي باشند انتخاب و مقياس شده اند. پس از معرفي مفاصل پلاستيك و معيارهاي طراحي و پذيرش آنها در كليه اعضاء سازه، مدلها تحت تحليل ديناميكي غيرخطي تاريخچه زماني قرار گرفته اند. با بررسي پاسخ لرزه اي و روند تشكيل مفاصل پلاستيك و تغييرات سطوح عملكرد اعضاء به عنوان شاخسهاي خسارت، مشخص گرديد افزايش مدت دوام در زلزله هاي حوزه دور منجر به افزايش ميزان خسارت وارد بر سازه هاي بتني مي گردد، اما به طور عكس در حوزه نزديك كاهش ميزان خسارت به ساختمانهاي ميان مرتبه و بلند مرتبه را در پي خواهد داشت.