عملكرد لرزه‌اي ساختارهاي تركيبي مقاوم بلند مرتبه داراي پيكربندي قاب خمشي

از مهمترين نتايج تغيير شكل ناشي از جابجايي نسبي بين طبقات متوالي، بروز آسيب‌هاي سازه‌اي و غير سازه‌اي مي‌باشد. بسياري از مطالعات پيشين بيانگر اين است كه پارامتر مذكور جهت نشان دادن همبستگي و ارتباط ميان مشخصات پاسخ سازه‌ و خطر لرزه‌اي، كارآمد است. سيستم‌ قاب محيطي، يكي از راه‌هاي محدود كردن جابجايي طبقات در سازه‌هاي بلند مي‌باشد. اين سيستم موجب شباهت رفتار سازه به يك لوله تو خالي شده كه در نتيجه، يك افزايش چشمگير در سختي جانبي بوجود مي‌آيد. در اين تحقيق؛ مدل‌هاي مطالعاتي قاب خمشي بصورت سازه هاي 20 طبقه بوده كه در پلان و ارتفاع منظم مي باشند. طرح اسكلت مقاوم مطابق با ضوابط طرح لرزه‌اي موجود در ويرايش چهارم آيين نامه طراحي ساختمان ها در برابر زلزله (استاندارد 2800) و مباحث ششم و دهم مقررات ملي ساختمان است. طراحي مبتني بر عملكرد، نيازمند درك كلي از پاسخ سازه به انواع مختلف حركت زمين در سطوح مختلف است. روش‌هاي طراحي بايد توجه ويژه به ويژگي‌هاي حركات زمين به خصوص در حوزه نزديك گسل داشته باشند. ركوردهاي حوزه نزديك بوسيله نمود تغيير مكان‌هاي ضربه اي ناگهاني زمين در مدت زمان كوتاه و انرژي بالا در بازه ابتدايي تاريخچه زماني شناخته مي‌شوند. اين پژوهش بر پايه ارزيابي نتايج تحليل‌هاي ديناميكي غيرخطي، به بررسي روند تغييرات پاسخ لرزه‌اي اسكلت‌هاي تركيبي مقاوم تحت طيف طرح ويژه ساختگاه، مطابق با با ضوابط طرح لرزه اي موجود در ويرايش چهارم استاندارد 2800 مي‌پردازد. موضوعات و نكات ارزيابي شده در اين پژوهش، شامل پارامترهاي پاسخ تغيير مكان جانبي و دريفت سازه و نيز تاثير آرايش اسكلت هاي صلب داخلي در دامنه تغييرات پارامترهاي مذكور مي‌باشد. بر پايه ارزيابي نتايج اين پژوهش، بيشترين ميزان دريفت در يك سوم مياني سازه مي‌باشد. همچنين بيشينه پارامترهاي پاسخ تغيير مكان و دريفت سازه با تبديل ساختار اسكلت از قاب خمشي محيطي به دسته شده، به ترتيب دچار كاهش و افزايش نسبي گرديده است.