مقايسه آمادگي جسماني درعقب ماندگان ذهني با و بدون سندرم داون

سندروم‌داون، متداول‌ترين بيماري ژنتيكي با عقب ماندگي ذهني خفيف تا متوسط و همچنين با شيوع 1 در 800 تا 1000 تولد زنده است. آمادگي جسماني پيشگويي بسيار قوي براي سلامتي است و با كاهش خطر ابتلا به بيماري‌هايي مانند بيماري‌هاي قلبي - عروقي، ديابت نوع دو و سكته ارتباط دارد و براي كسب سطوح بالاتري از استقلال عملكردي عاملي مهم به شمار مي‌آيد. هدف از اجراي اين پژوهش مقايسه‌ي ويژگي‌هاي آمادگي جسماني در عقب ماندگان ذهني با و بدون سندرم داون در شهر قزوين است. نمونه‌ي آماري اين پژوهش شامل40 دانش‌آموز دختر و پسر عقب مانده‌ي ذهني با سندرم‌ داون (سن 2.38±9.54 سال، قد 10.3±14.6 سانتي متر، وزن 11.24±34.78 كيلوگرم، IQ 65/4±58.13) و 40 دانش آموز دختر و پسر عقب مانده‌ي ذهني بدون سندرم ‌داون (سن 3.48±11.36 سال، قد13.4±124.8 سانتي‌متر، وزن 13.54±38.67 كيلوگرم، IQ 75/7±61.43) است كه به صورت تصادفي انتخاب شده‌اند. جهت جمع‌آوري اطلاعات و داده‌ها ابتدا؛ اطلاعاتي مانند، قد، وزن و سن، بهره‌ي هوشي، وضعيت قلبي- عروقي و ريوي آن‌ها براساس پرونده‌ي پزشكي و دموگرافيكي جمع‌آوري گرديد. سپس متغيرهاي آمادگي جسماني با مجموعه تست‌هاي آمادگي جسماني ايفرد براي معلولان شامل آمادگي قلبي - عروقي با آزمون تست كوپر، قدرت عضلاني با آزمون پرس‌سينه، استقامت عضلاني با آزمون دراز و نشست، انعطاف‌پذيري با آزمون جعبه انعطاف‌پذيري و تست چابكي با آزمون 9×4 و محاسبه‌ي شاخص توده‌ي بدن اندازه‌گيري شد. براي مقايسه‌ي متغيرهاي آمادگي جسماني در دو گروه (عقب ماندگان ذهني با و بدون سندرم) از آزمون t مستقل استفاده گرديد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد بين تمامي متغيرهاي آمادگي جسماني، به‌جزء تركيب‌بدني در عقب ماندگان ذهني با و بدون سندرم داون تفاوت معنا‌داري وجود دارد. به عبارت ديگر، آمادگي قلبي - عروقي ، قدرت عضلاني، استقامت عضلاني، انعطاف‌پذيري و چابكي عقب ماندگان ذهني بدون سندرم‌داون به طور معناداري بيشتر از عقب ماندگان ذهني با سندرم داون است. با توجه به نتايج بدست آمده از اين تحقيق بايد قبل از هرگونه برنامه‌ريزي و تجويز فعاليت‌هاي حركتي براي عقب ماندگان ذهني، بخصوص كودكان سندروم‌داون، به ارزيابي آمادگي جسماني آن‌ها پرداخته شود.