مقايسه شيوع و سازوكار آسيب هاي دختر نوجوان و جوان نخبه و غير نخبه تكواندوكار

هدف از اين تحقيق بررسي شيوع، نوع و مكانيزم آسيب هاي ورزشي تكواندوكاران دختر نوجوان و جوان نخبه و غير نخبه بود. تحقيق حاضر از نوع توصيفي و گذشته نگر (علي پس از وقوع)بود. جامعه آماري، تمام تكواندوكاران زن نخبه و غير نخبه نوجوان و جوان حاضر در ليگ تكواندوي زنان كشور در سال 1394 بود كه از ميان آنان تعداد 121 نفر به شكل در دسترس وارد تحقيق شدند. 14 نفر نوجوان نخبه، 18 نفر جوان نخبه، 56 نفر نوجوان غير نخبه و 33 نفر جوان غير نخبه در اين تحقيق وارد شدند. براي اندازه گيري شيوع آسيب از پرسشنامه استاندارد كاظمي و پيتر (2004) استفاده شد. به منظور بررسي شيوع و نوع آسيب ها در هر گروه از آزمون كاي اسكوار و براي بررسي شيوع و نوع آسيب ها بين چهار گروه، از آزمون كاي اسكوار چند بعدي استفاده شد. . همچنين براي بررسي ارتباط بين متغيرهاي مورد نظر و آسيب ها (با توجه به مقياس آن ها) از رگرسيون و ضريب همبستگي اسپيرمن استفاده شد. گروه دختران جوان نخبه با ميانگين 13.2 آسيب در هر فرد، بيشترين تعداد آسيب را دارا بودند. نتايج آزمون كاي اسكوار نشان داد كه در تمام گروه هاي تحقيق اختلاف معني داري در شيوع ناحيه آسيب ها وجود داشت. (P 0.05). به طور كلي روي پا، انگشتان دست و مچ دست شايعترين نواحي آسيب بودند ،بيشترين دلايل را خطاي تكنيكي حريف ،آسيب قبلي و خطاي تكنيكي خود فرد تشكيل مي داد ،ضربه حريف، ضربه زدن به حريف و افتادن از مهمترين مكانيزم هاي آسيب بودو ضرب ديدگي، شكستگي و كوفتگي از شايعترين انواع آسيب بودند. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون نشان داد كه رابطه معني داري بين متغير سن و شيوع آسيب در تكواندو كاران دختر وجود داشت.