تأثير خودكارآمدي عمومي بر انگيزه‌ي احراز پست‌هاي مديريتي مطالعه موردي: ادارات ورزش و جوانان استان آذربايجان‌غربي

هدف از اين پژوهش بررسي تاثير عوامل فردي-سازماني و خودكارآمدي بر انگيزه‌ي احراز پست‌هاي مديريتي در كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان آذربايجان‌غربي در سال 1394 بود. اين تحقيق از لحاظ هدف كاربردي بوده و از لحاظ گردآوري داده‌ها نيز توصيفي-تحليلي مي‌باشد. همچنين كليه كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان آذربايجان‌غربي(205=N) به عنوان جامعه آماري در نظر گرفته شدند و با استفاده از فرمول كوكران 134 نفر از كاركنان اين ادارات حجم نمونه را تشكيل دادند و با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب گرديدند. ابزار گردآوريداده‌ها متشكل ازدو پرسشنامه بود (1-سنجش انگيزه‌ي مديريت ماينر و اسميت(1982)، 2-پرسشنامه خودكارآمدي عمومي شرر و همكاران(2002)). روايي پرسشنامه‌ها با نظرات و اصلاحات 14 نفر از اساتيد مديريت ورزشي تاييد شد و براي پايايي آنها ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب ، 0.87 و 0.79 براي خودكارآمدي و انگيزه‌ي مديريت محاسبه گرديد. براي بررسي طبيعييا غيرطبيعي بودن داده‌ها از آزمون كولموگروف-اسميرنوف استفاده گرديد كه نتايج نشان از طبيعي بودن توزيع داده‌ها داد و همچنين براي تجزيه و تحليل داده‌ها در آمار استنباطي از آزمون‌هاي ضريب همبستگي پيرسون، آزمون تحليل رگرسيون چندگانه همزمان و آزمون تحليل واريانسيك‌طرفه استفاده شد. نتايجيافته‌ها نشان داد خودكارآمديعمومي بر انگيزه‌ي مديريتتاثير معناداريدارد.