بازنمايي رابطه‌ي باژگونه‌نماي حق و تكليف در منشور حقوق شهروندي و منشور حقوق و مسئوليت‌هاي زنان جمهوري اسلامي ايران؛ بر اساس نظريه‌ي هوفلد

مفهوم حق، يكي از مفاهيمِ بنيادينِ هنجاري در فلسفه‌ي سياسي به شمار مي‌رود. اگرچه در مورد تعريف حق، به علت گستره‌ي وسيعِ مورد بحث، اجماعي وجود ندارد، اما به نظر مي‌رسد تقسيم‌بندي هوفلد از حق و تقسيم آن به چهار وجه، در فهم اين واژه كمك شاياني نموده است. بر همين اساس در اين نوشتار پس از تلاش براي تعريف مفهوم حق، به بررسي تقسيم‌بندي هوفلد از اين مفهوم پرداخته و براي بازخواني منشور حقوق شهروندي و منشور حقوق و مسئوليت‌هاي زنان با استفاده از روش تحليل محتوا مورد استفاده قرار مي‌‌گيرد. منشور حقوق و مسئوليت‌هاي زنان به بررسي و تدقيق درباره‌‌ي حقوق و تكاليف زنان پرداخته است. منشورحقوق شهروندي نيز بندهايي را به بررسي حقوق زنان اختصاص داده است. در نتيجه در اين نوشتار، نوع اين حقوق و چگونگي رابطه‌ي آن با تكليف به پرسش كشيده شده است. بر همين اساس پرسش اصلي اين نوشتار اين است كه، اولابا توجه به تقسيم چهارقسمي مفهوم حق به وسيله‌ي هوفلد، حقوق زنان در اين دو منشوربيشتر ناظر بر كدام وجه مي‌باشد. دو ديگر اين‌كه اين حقوق چه رابطه‌اي با تكليف برقرار مي‌نمايند. به نظر مي‌رسد، حقوق مندرج در منشورها بيشتر بر وجه امتيازيِ اين حقوق و نه ادعايي تاكيد دارند. حقوق ادعايي نيز علي‌رغم كم‌شمار بودن، رابطه‌اي با تكليف برقرار نمي‌سازند. سكوت قانون‌گذار در خصوص تكاليفِ طرف حق، منجر به باقي ماندن حقوق در چارچوب يك متن حقوقي مي‌شود. در حقيقت بر اساس نظريه‌ي هوفلد، رابطه‌ي حقوق و تكاليف در اين منشور يك رابطه‌ي باژگونه است. كاوش در چيستيِ مفهوم حق و بازخواني اين دومنشور با سودجستن از نظريه‌ي هوفلد، از دقائق اصلي اين نوشتار است.