حقوق شهروندي و فرهنگ (تبيين جايگاه فرهنگ در حقوق شهروندي)

فرهنگ شهروندي ، ريشه در تاريخ هزاران ساله ي بشر دارد .اقدامات پيامبران ، فعاليت فرهنگي انساني وبه تعبير اصطلاحي، «شهروندي» بوده است .در عصر كنوني با توجه به افزايش ارتباطات و تكنولوژي ،اهميت و تاثير فرهنگ شهروندي چندين برابر شده است . در ايران براي نخستين بار درسال 1383، واژه ي «حقوق شهروندي »، در بخشنامه اي از سوي آيت الله سيد محمود هاشمي شاهرودي (رئيس وقت قوه قضاييه) بكار برده شد. حقوق شهروندي جزء حقوق ذاتي و فطري انسان هاست. از صفات انساني محسوب مي شود، جهاني است.در قرآن و روايات مورد تاييد و تاكيد واقع شده ؛ حق مسلم هر عضو خانواده بشري است و هر فرد در هر مكاني كه باشد و از هر رنگ، نژاد، جنس، زبان و مذهبي كه باشد استحقاق برخورداري از آن را دارد، حقوق شهروندي برگرفته از تعاليم اسلامي هم مي باشد؛ اين مفاهيم امروزه بين المللي شده اند. با صرف نظر از اختلافات درتعريف حقوق انساني، به بيان كلي «حقوق انسان» حقوق بنيادين و انتقال‌ناپذيري است كه براي حيات نوع بشر، اساسي دانسته مي‌شود؛ يعني مجموعه‌اي از ارزش‌ها، مفاهيم، اسناد و سازوكارها است كه موضوعشان حمايت از مقام، منزلت و كرامت انساني است . براي شناخت رابطه فرهنگ و حقوق شهروندي بايد ابتدا به تعريف فرهنگ پرداخت و سپس حقوق شهروندي را تعريف كرد. همچنين بايد سازمان ها وتشكلاتي كه به نشر انديشه ي فرهنگِ حقوق شهروندي مي پردازند مورد مطالعه قرار داد.