مقايسه تعادل ايستا و پوياي، پاي برتر و غير برتر دانش آموزان داراي كف پاي صاف منعطف مقطع متوسطه اول شهرستان شهريار

تعادل به عنوان مؤلفه­اي مهم در همه­ي فعاليت­هاي حركتي بوده و جز نيازهاي اساسي جهت انجام فعاليت­هاي روزانه مي­باشد. تعادل در فعاليت­هاي ايستا و پويا نقش مهمي را ايفا نموده و يكي از جدي ترين ناهنجاري­هاي پا مي­باشد، كه در آن قوس­هاي كف پا بدليل ضعف وكشيدگي عضلات و ليگامنت­ها صاف مي­شوند روش: اين پژوهش از نوع مقايسه اي بوده و نمونه هاي آماري آن را 160 نفر از دانش­آموزان مقطع متوسطه شهرستان شهريار تشكيل دادند. روش نمونه گيري به صورت خوشه­اي و چند مرحله­اي انجام شد و از آزمون t همبسته و t مستقل جهت تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد.نتايج: با توجه به يافته هاي تحقيق بين تعادل ايستا و پويا در پاي برتر و غير برتر دانش آموزان پسر پايه هفتم و هشتم با ناهنجاري كف پاي صاف منعطف تفاوت معنادار ندارد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده در دو گروه دانش آموزان پسر پايه هفتم و هشتم و با استناد به تئوري سيستم ها نبايد ساختار آناتوميكي پا را تنها عامل موثر در تعادل دانست، و عواملي مانند حجم عضلاني، نوع تارهاي عضلاني، عضلات سه سر پشت ران (همسترينگ)، چرخش قدامي لگن خاصره، عضلات سريني برجسته، ساختار اسكلتي اندام تحتاني و خطوط اعمال نيرو سهم بسزايي در بهبود متغيرهاي تعادل برعهده دارند و سهم اثر قوس كف پا به صورت مستقيم ناچيز به حساب مي آيد.