تاثير تمرين انبوه و فاصله دار بر اجرا و يادگيري مهارت مجرد ساده و پيچيده در واليبال

تحقيق حاضر با هدف تأثير تمرين انبوه و فاصله­ دار بر اكتساب، يادداري و انتقال مهارت مجرد ساده و پيچيده در واليبال انجام شد. آزمودني­ ها 40 دختر شركت كننده در كلاس ­هاي آموزشي تابستان 90 بودند كه در دامنه سني 14-17 قرار داشتند پس از پيش آزمون به چهار گروه همسان تقسيم شدند. گروه ساده تمرين انبوه را به صورت 30 كوشش متوالي بدون استراحت و براي تمرين فاصله­ دار 30 كوشش با استراحت 60 ثانيه بين هر 10 كوشش و گروه پيچيده تمرين انبوه را با 60 ثانيه استراحت و براي تمرين فاصله­ دار 3دقيقه استراحت بين هر 10كوشش ثبت شد. مدت دوره 4هفته، هر هفته 3جلسه بود. ميانگين نمرات 12 جلسه تمرين، آزمون اكتساب و 48 ساعت بعد آزمون يادداري و انتقال ثبت شد. نتايج تحليل واريانس عاملي با اندازه­ گيري ­هاي مكرر و تحليل واريانس دو طرفه با سطح معني­ داري آلفاي 05/ 0 نشان داد هر چهار گروه در اكتساب، يادداري و انتقال دو مهارت ساده و پيچيده واليبال پيشرفت داشتند. از طرفي با توجه به نوع مهارت و شيوه تمرين در آزمون يادداري و انتقال تفاوت معني ­داري وجود داشت. به طوريكه در يادگيري مهارت ساده گروهي كه به شيوه انبوه و در يادگيري مهارت پيچيده گروهي كه به شيوه فاصله دار تمرين كرده بودند در آزمون يادداري و انتقال پيشرفت بيشتري از خود نشان دادند. بدين ترتيب اثر تمرين انبوه و فاصله ­دار بر يادداري و انتقال مهارت مجرد با توجه به نوع مهارت متفاوت است.