بررسي ارتباط هوش هيجاني و مديريت تعارض در كارشناسان تربيت بدني شهرداري تهران

پژوهش حاضر با هدف برسي ارتباط ميان هوش هيجاني و سبك هاي مديريت تعارض در كارشناسان تربيت بدني شهرداري تهران انجام شد. جامعه مورد مطالعه در اين پژوهش كليه كارشناسان تربيت بدني شهرداري تهران بودند كه 131 تن به عنوان نمونه از مجموع 160 كارشناس در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفتند. به منظور گردآوري داده ها از پرسشنامه هوش هيجاني برادبري و گريوز و پرسشنامه سبك هاي مديريت تعارض رابينز استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها علاوه بر شاخص هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) از آزمونt مستقل، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون سلسله اي بوسيله نرم افزار SPSS21 استفاده گرديد. يافته¬ها نشان داد كه تفاوت معناداري ميان افراد با هوش هيجاني بالا و پايين در اتخاذ راهبردهاي مديريت تعارض وجود ندارد(0.05 p). نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه تمامي مولفه هاي هوش هيجاني با راهبرد راه حل گرايي در مديريت تعارض رابطه معناداري دارند(0.05 p). همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه تمامي مولفه هاي هوش هيجاني پيش بيني كننده مناسبي براي راهبرد راه حل گرايي در مديريت تعارض هستند(0.05 p). بدين معني كه بين خرده مقياس مديريت روابط در هوش هيجاني با راهبرد راه حل گرايي در مديريت تعارض ارتباط معناداري دارد(0.0001= P). ميان ساير خرده مقياس هاي هوش هيجاني و راهبردهاي عدم مقابله و كنترل در مديريت تعارض رابطه معناداري ديده نشد(0.05 p). با توجه به مشاهده عدم معناداري ميان مولفه هاي هوش هيجاني با دو راهبرد مديريت تعارض (عدم مقابله و كنترل ) از تحليل رگرسيون، مي توان اينگونه استنباط كرد كه احتمالاً سازه هوش هيجاني به تنهايي پيش بيني كننده هاي قوي براي انتخاب راهبردهاي مديريت تعارض نيست و عوامل ديگري نيز در اين زمينه دخالت دارند.