بررسي ريسك فاكتورهاي آسيب‌هاي اندام تحتاني نظاميان و ارائه برنامه پيشگيرانه

آسيب‌هاي اندام تحتاني در طول تمرينات نظامي بسيار شايع است اما اطلاعات اندكي درزمينه علل و ريسك فاكتورهاي اين آسيب ها وجود دارد بنابراين هدف از اين مطالعه بررسي رابطه بين راستاي استاتيك اندام تحتاني و آسيب هاي اسكلتي عضلاني تكاوران سپاه ايران بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را تكاوران مركز آموزشي اميرالمؤمنين سپاه اصفهان تشكيل مي‌دادند. نمونه‌هاي اين پژوهش را 157 نفر از اين تكاوران كه به‌صورت در دسترس انتخاب شدند تشكيل مي‌دادند. تمام آزمودني‌ها قبل از آغاز دوره آموزشي ويژه تكاوري مورد ارزيابي قرار گرفتند. شاخص توده بدني، افت ناوي، زاويه Q، زانوي پرانتزي، زانوي ضربدري اين تكاوران اندازه‌گيري شد. همچنين آسيب‌هاي اسكلتي عضلاني اين تكاوران در طول مدت 9 ماه دوره آموزشي به‌صورت آينده‌نگر ثبت گرديد. 40 درصد از تكاوران حداقل به يك آسيب در طول مدت مطالعه مبتلا شدند. نتايج آزمون لجستيك رگرسيون نشان داد كه تكاوراني كه افت ناوي پاي برتر (4.16=OR ،0.380=p) و زاويه Q پاي برتر (1.79OR=،0.001p=) بيشتري دارند در معرض ريسك بالاتري براي آسيب‌ديدگي قرار داشتند. 0.6 سانتيمتر به‌عنوان نقطه برش شاخص افت ناوي پاي برتر و نقطه 13.5 درجه‌اي به‌عنوان نقطه برش شاخص زاويهQ در نظر گرفته شد. تكاوراني كه شاخص افت ناوي آن‌ها بيشتر از 0.65 سانتيمتر باشد 2.07 برابر ساير تكاوران مستعد بروز آسيب اندام تحتاني هستند. همچنين تكاوراني كه شاخص زاويه Q پاي برتر آن‌ها بيشتر از13.5 درجه باشد 14.2 برابر ساير تكاوران مستعد بروز آسيب اندام تحتاني هستند. نتايج اين مطالعه نشان داد كه سنجش راستاي اندام تحتاني مانند زاويه Q و افت ناوي مي‌توانند تكاوران در معرض بروز آسيب‌هاي اندام تحتاني را در طول مدت آموزش پيش‌بيني نمايد. بنابراين پيشنهاد مي‌گردد قبل از جذب تكاوران اين شاخص‌ها مورد ارزيابي قرار گيرد.