بررسي شادكامي اجتماعي دانشجويان خوابگاهي دانشگاه محقق اردبيلي

شادي و نشاط اجتماعي در حال حاضر به عنوان شاخصي براي توسعه يافتگي جوامع مطرح شده است. از جنبه اي ديگر با توجه اينكه اين عامل ارتباط تنگاتنگي با كاهش آسيب هاي اجتماعي دارد، بي شك مداخله در فرايندها براي كاهش اينگونه آسيب ها نياز به تفكر و برنامه ريزي مبتني بر واقعيات و شواهد تحقيقاتي قابل اعتنا دارد. تحقيق حاضر در اين راستا با هدف شناسايي وضعيت شادكامي شادكامي اجتماعي در بين يكي از مهمترين گروه هاي اجتماعي يعني دانشجويان در يكي از دانشگاه هاي دولتي و به روش توصيفي انجام شده است. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي در سال تحصيلي 96-1395 بودند. از بين دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي نمونه اي به اندازه 331 نفر از دانشجويان دختر و پسر داخل خوابگاه به شيوه در دسترس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. براي جمع آوري اطلاعات مورد نياز، از پرسشنامه شادكامي آكسفورد استفاده شد. به منظور بررسي و تحليل داده ها از آزمون هاي تي تك گروهي و مستقل استفاده شد. نتايج حاكي از آن بود كه اولاً شادكامي دانشجويان در حد متوسط بوده و ثانياً بين دانشجويان دختر و پسر و نيز متاهل و مجرد تفاوتي از اين لحاظ وجود نداشته است. با توجه به نتايج تحقيق حاضر و مطالعات ديگري كه در اين زمينه انجام شده است مي توان مداخلاتي در جهت ارتقاي شادكامي اجتماعي دانشجويان انجام داده كه در انتهاي مقاله پيشنهاهايي در اين زمينه ارائه شده است.