پيش¬بيني خودكارآمدي و رضايت از زندگي دانش‌آموزان دبيرستاني بر اساس سرمايه¬هاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي

سرمايه‌هاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي بر خودكارآمدي و رضايت از زندگي دانش‌آموزان تأثير دارند اما اين رابطه به ندرت مورد بررسي علمي قرار گرفته است. بر اين اساس، هدف عمده‌ي پژوهش حاضر پيش‌بيني خودكارآمدي و رضايت از زندگي دانش‌آموزان بر اساس سرمايه‌هاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش، كليه دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهراروميه بود كه 398 نفر به عنوان نمونه تعيين و به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار سنجش خودكارآمدي، مقياس خودكارآمدي موريس، ابزار سنجش رضايت از زندگي، مقياس رضايت از زندگي هيوبنر و همكاران و براي سنجش [سرمايه فرهنگي، سرمايه اجتماعي و سرمايه اقتصادي] مقياس‌ها پژوهشگرساخته بود. با استفاده از روش تحليل عاملي، روايي سازه، و با استفاده از همساني دروني به روش آلفا كرونباخ، ضريب پايايي كليه مقياس‌ها مورد محاسبه قرار گرفت. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كالاي فرهنگي مي‌تواند خودكارآمدي تحصيلي را به طور مثبت و معناداري پيش‌بيني كند. رفتارهاي فرهنگي مي تواند خودكارآمدي اجتماعي را به طور مثبت و معناداري پيش‌بيني كند و كالاي فرهنگي و رفتارهاي فرهنگي به طور مثبت و معنادار و اعتماد اجتماعي منفي و معنادار مي‌توانند خودكارآمدي عاطفي را پش‌بيني كنند. علاوه بر اين، يافته‌هاي پژوهش نشان داد مشاركت اجتماعي، اعتماد اجتماعي و كالاي فرهنگي رابطه منفي و معناداري با رضايت از زندگي دارند. نتيجه‌گيري اساسي پژوهش حاضر اين است كه والدين و مدرسه‌ها با افزايش ميزان كالاي فرهنگي به عنوان بعدي از سرمايه فرهنگي، مي‌توانند خودكارآمدي تحصيلي دانش‌آموزان را افزايش دهند. خانواده‌ها و مدارس با تشويق رفتارهاي فرهنگي مي‌توانند به خودكارآمدي اجتماعي دانش‌آموزان كمك كنند و با افزايش دسترسي دانش‌آموزان به كالاهاي فرهنگي و تشويق آنان به انجام رفتارهاي فرهنگي، مي‌توانند خودكارآمدي عاطفي آنان را ارتقاء بخشند. و بالاخره اين كه سرمايه اقتصادي نمي‌تواند تضمين كننده رضايت از زندگي باشد و خانواده‌ها و مدارس جهت ارتقاي رضايت از زندگي دانش‌آموزان لازم است به ابعاد و جهات غيرمادي نيز توجه نمايند.