تأثير اميد درماني برابعاد كيفيت زندگي افراد وابسته به مواد افيوني

پژوهش حاضر به منظور تعيين اثربخشي اميد درماني در كيفيت زندگي افراد وابسته به مواد افيوني انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي و از طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل بود. 40 نفر از افراد وابسته به مواد افيوني به روش نمونه¬گيري در دسترس از ميان مراجعه كنندگان به مركزترك اعتياد انتخاب و در گروه¬هاي آزمايش((n1=20 و كنترل(n2=20) جايگزين شدند. با استفاده از پرسشنامه كيفيت زندگي، سطح كيفيت زندگي آزمودني¬ها اندازه¬گيري شد. سپس مداخلات مبتني بر اميد درماني در ۸جلسه ۹۰ دقيقه¬اي براي گروه آزمايش اجرا شد. در پايان مداخلات، كيفيت زندگي آزمودني¬ها دوباره اندازه¬گيري شد (پس آزمون) و داده‌ها به وسيله تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته¬ها نشان داد كه برنامه اميد درماني مي تواند حيطه¬هاي كيفيت زندگي را در افراد وابسته به مواد افيوني به طور معناداري (5%) بهبود بخشد. نتايج پژوهش شواهدي را پيشنهاد مي¬كند كه اميددرماني روش درماني مناسبي براي بهبود سطح كيفيت زندگي مي باشد.