مطالعه اثر بخشي رفتار درماني شناختي در ارتقاء بهزيستي روانشناختي دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان اردبيل

هدف اصلي اين پژوهش بررسي اثر بخشي رفتار درماني شناختي در ارتقاء بهزيستي روانشناختي دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان اردبيل مي باشد. جامعه آماري اين تحقيق كليه دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان اردبيل را شامل مي-شود كه نمونه آماري شامل 400 دانش آموز، كه از بين آنها 40 دانش آموز (20 دانش آموز گروه كنترل و 20 دانش آموزگروه آزمايش) كه شرايط قرار گرفتن در گروه ها را داشتند به روش نمونه گيري، خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. روش پژوهش از نوع آزمايش و طرح مورد استفاده پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. در اين پژوهش رفتار درماني شناختي به عنوان متغير مستقل و بهزيستي روانشناختي به عنوان متغيرهاي وابسته در نظر گرفته شده است. ابزارهاي اندازه گيري در اين پژوهش عبارت است از پرسشنامه بهزيستي روانشناختي ريف. نتايج تحليل واريانس چند متغيره(MANOVA) نشان داد كه رفتار درماني شناختي تاثير معني داري بر روي بهزيستي روانشناختي(013/0 p) دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان اردبيل داشته و باعث افزايش معني دار آنها شده است.