نقش سيستم فعالساز و بازدارنده رفتاري در پيش بيني هيجان خواهي و ريسك پذيري افراد مصرف كننده هروئين در شهر اردبيل

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش سيستم فعالساز و بازدارنده رفتاري در پيش بيني هيجان خواهي و ريسك پذيري افراد مصرف كننده هروئين صورت گرفت. روش پژوهش مقطعي- توصيفي، از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش افراد مصرف كننده هروئين مراجعه كننده به مراكز درمان سرپايي شهر اردبيل بودند (30000n=) كه به روش نمونه‌گيري خوشه¬اي چند مرحله¬اي تعداد 70 نفر از مراكز (مراكز درمان سرپايي دانشگاه علوم پزشكي، شميم، دكتر شيردل، مهراد، رهايي) انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه هاي قدرت ريسك رضاخاني، مقياس هيجان خواهي آرنت و سيستم¬هاي مغزي/ رفتاري كارور و وايت استفاده شد. تجزيه و تحليل اطلاعات با آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه صورت گرفت. ميانگين بازداري رفتاري 82/14، فعال سازي رفتاري 98/27، هيجان خواهي 15/50 و ريسك پذيري 72/46 مي باشد. همچنين بين سيستم فعالساز رفتاري با تنوع طلبي، شدت هيجان و هيجان خواهي رابطه مثبت و بين سيستم بازداري رفتاري با تنوع طلبي و هيجان خواهي رابطه منفي معني داري وجود دارد(001/0 p ). بين سيستم بازدارنده رفتاري با ريسك پذيري رابطه منفي معناداري به دست آمد (001/0 p ). نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد سيستم فعالساز رفتاري 62 درصد و بازداري رفتاري 34 درصد توانايي پيش بيني هيجان خواهي و ريسك پذيري را دارد. اين نتايج بيان مي¬كند سيستم فعالساز و بازدارنده رفتاري توانايي پيش بيني هيجان خواهي و ريسك پذيري افراد مصرف كننده هروئين را داشته و نيازمند برنامه هايي براي تعديل و آموزش صحيح اين متغيرها مي باشند.