بررسي عرفانهاي نوظهور در روند آسيبهاي اجتماعي جامعه ايران(با تأكيد بر اشو، اكنكار، پائولو كوئيلو)

از جمله موضوعات مورد توجه انديشمندان عصر حاضر، توجه به بعد معنوي و فرامادي انسان است كه به شكل هاي مختلف در ميان انسانها ظهور كرده است. يكي از مهمترين اين تجليات، پيدايش فرقه‌هائي است كه با گرايشات خاص عرفاني مدّعي كشف حقيقت هستند و ادعاي نجات بخشي انسانها را دارند. هدف از طرح پژوهش حاضر پاسخ بدين پرسش است كه: آسيبهاي عرفانهاي نوظهور و راهكارهاي مرتفع نمودن آنها چيست؟ يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه نظر به اينكه گرايشات عرفاني اعم از غربي و شرقي فاقد مبناي الهي بوده و ريشه اومانيستي و سكولاريستي دارند ، با انحرافات بسيار زيادي همراه هستند؛ كه اين انحرافات منجر به سر درگمي پيروان آنها و به بي راهه رفتنشان شده است. فلذا براي رفع اين آسيبها تقويت ايمان همراه با شناخت يقيني و دارا بودن اعتقادات مذهبي صحيح و پايدار ضروري به نظر مي‌رسد.