تأثير طرحواره درماني گروهي بر رضايت جنسي با توجه به طول مدت ازدواج در زوجين متقاضي طلاق

پژوهش حاضر به منظور بررسي تاثير آموزش طرحواره درماني بر رضايت جنسي زوجين متقاضي طلاق صورت پذيرفت. روش تحقيق از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش، شامل كليه زوجين متقاضي طلاق شهر گنبد كاووس بود. نمونه اين پژوهش شامل 14 نفر مي باشد كه بصورت نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت گمارش تصادفي در گروههاي آزمايش و گواه قرار گرفتند. سپس پرسشنامه رضايت جنسي هادسون (1981) به عنوان پيش آزمون بر روي گروه نمونه اجرا شد و افراد در معرض آموزش طرحواره درماني قرار گرفتند و سپس پس آزمون بر روي آنها اجرا گرديد. نتايج تحليل كوواريانس نشان مي دهد كه آموزش طرحواره درماني بررضايت جنسي بر اساس طول مدت ازدواج تاثير گذار نيست