شيوه ي انتخاب محتواي دستور زبان در كتاب هاي آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبانان

در روش هاي جديد آموزش زبان هاي خارجي، نوعي تعادل ميان جنبه ي ارتباطي آموزش زبان و جنبه ي دستوري آن وجود دارد كه به دركِ بهتر و كاربردِ آسان تر ساختار دستوريِ زبانِ خارجي كمك مي كند. اين پژوهش به بررسي شيوه ي اِعمال دستور زبان در كتاب هاي آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبانان مي پردازد و نحوه ي توزيع مباحثِ دستوري و مباحث ارتباطي در كتاب ها را نيزدر مقايسه با روش هاي جديد آموزش زبان، مورد واكاوي قرار مي دهد و بر آن است كه به اين پرسش ها پاسخ دهد : آيا تعادلي ميان جنبه ي دستوري و جنبه ي ارتباطي مطالب در كتاب هاي آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبانان مي توان يافت؟ كدام جنبه بر ديگري تقدم دارد؟ مباحث دستوري بر چه اساسي انتخاب مي شوند و توضيح اين مباحث به چه ترتيبي انجام مي گيرد؟ براي پاسخگويي به اين پرسش ها، در گام نخست به بررسي نظريه هاي موجود در روش هاي جديد آموزش زبان، در زمينه ي نحوه ي انتخاب مباحث دستوري و چگونگي اِعمال آنها پرداخته ايم و در گام دوم، تعدادي از كتاب هاي آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبانان را بر اساس همين نظريه ها و همچنين بر اساس معيار هاي اين پژوهش مورد تحليل و بررسي قرار داده ايم. همان طور كه انتظار مي رفت جنبه ي دستوري در كتاب هاي آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبانان بر جنبه ي ارتباطي آنها، برتري دارد. به همين منظور، با در نظر گرفتن روش هاي جديدِ آموزش زبان، پيشنهاد هايي ارائه مي شود.